در این مقاله، داستان شگفت انگیزی از یک دلفین به نام وینتر را برای شما شرح می دهیم.
در دسامبر ۲۰۰۵، وینتر در سه ماهگی، در یک دام خرچنگ در تالاب موسکیتو، در نزدیکی ساحل فلوریدا، آمریکا یافت شد. او که به شدت زخمی بود، به آکواریوم دریایی کلیرواتر در فلوریدا منتقل شد که در زمینه امداد، توانبخشی و آزادسازی مجدد جانداران دریایی تخصص دارد.
آنها یک گروه بزرگ از حیوانات دارند که همه، مراقبت شبانه روزی دریافت می کنند. هدف آن ها این است که این حیوانات را بیاورند و بعد به طبیعت بازگردانند و ببینند آیا آنجا دوام می آورند یا نه.
متأسافنه باید دم وینتر را قطع می کردند، زیرا وقتی به دام افتاده بود، در دمش گردش خون نبود. او حالا از ساکنین دائمی آکواریوم است، زیرا نمی تواند به تنهایی در اقیانوس زندگی کند. ضمن اینکه او یاد می گرفت تا دوباره شنا و بازی کند، باید شیوه شنای خود را از حرکت بالا و پایین، به چپ و راست تغییر می داد ک هاین کار به سرعت به ستون فقرات او آسیب وارد کرد.
داستان وینتر، توجه کوین کرول، کارشناس در زمینه اندام مصنوعی و معاون “پروتزها و ارتاتیک های هانگر” را به خود جلب کرد. دل آقای کرول به حال این دلفین کوچک سوخت و تصمیم گرفت با ساخت یک دم مصنوعی به او کمک کند، چیزی که تا قبل از آن مدل مصنوعی اش ساخته نشده بود.
کوین کرول می گوید: من در مورد این دلفین کوچک که دمش را از دست داده بود، شنیدم و بعد فکر کردم که شاید بتوانم به این دلفین کوچک کمک کنم. بعد آنها به من گفتند: “می توانیم همان کاری که برای انسان ها کردیم، برای او هم انجام دهیم و برایش دم مصنوعی بسازیم.”
وقتی این کارشناس اولین بار وینتر را دید، او هنوز خیلی بیمار بود و تحت مراقبت ۲۴ ساعته قرار داشت و سه ماهش بیشتر نبود .در آن سن، دمش را از دست داده بود و افراد زیادی بودند که می خواستند واقعاً به او کمک کنند. این گروه فکر کردند که یک دم مصنوعی برای او بگذارند تا او بتواند بهتر شنا کند.
کوین کرول شخص مناسب برای این کار را می شناخت که دارای تجربه و عزم کافی برای طراحی اولین دم مصنوعی دلفین در جهان بود.
او با یکی از دوستانش، دن سترزمپکا که خودش هم از اندام مصنوعی استفاده می کند، تماس گرفت. دن سترزمپکا در ساراسوتا، فلوریدا بزرگ شده و در واقع با دلفین ها شنا می کند.
وقتی کوین و دن این پروژه را تقبل کردند، با خود فکر کردند،”وقت لازم برای انجام این کار را از کجا بیاوریم؟”
آنها واقعاً به زمان نیاز داشتند. لذا از وقت هایی که در شب، آخر هفته و تعطیلات داشتند، استفاده می کردند و به این شکل وقت شان را تنظیم می نمودند.
شرکت هم، پروتز ها و ارتاتیک های هانگر و مواد لازم را تأمین کرد. لذا شرایطی ایجاد شد که همۀ افراد دخیل در پروژه سود برند. دامپزشکان و مربیان در آکواریوم، به طور خیلی نزدیک کار می کردند و باید با خلاقیت عمل می کردند. مثل کار با انسان ها که سالهای زیادی است در حال انجام آن هستند. اما این اولین باری بود که می خواستند با دلفینی که دمش را به طور کامل از دست داده بود، کار کنند.
همانطور که می توانید تصور کنید، بدن دلفین در حرکت خیلی انعطاف پذیر است. لذا عضو پروتز باید طوری طراحی می شد تا با انعطاف پذیری بدن او همخوانی داشته باشد.
عضو پروتز او، از مواد ترکیبی است، همان چیزی که ورزشکاران با آن می دوند. دلفین در حین شنا از آن استفاده می کند.
به همین خاطر این یک ماده پلاستیکی انعطاف پذیر است که مقدار ذخیره سازی انرژی آن خیلی زیاد است.
این تیم دم های مصنوعی زیادی برای وینتر ساخته، زیرا او پیوسته در حال رشد است. این کار سخت بوده اما به این تیم کمک کرده تا طراحی دم مصنوعی وینتر را به اتمام برسانند و به راه حلهای بهتری در زمینه پروتزهای انسانی دست یابند.
آنها باید هر سه ماه، بر اساس اندازه و ساییدگی هایی که روی دم بود، یک دم جدید برای دلفین می گذاشتند و بعد مربیان آن را امتحان می کردند.
حتی اکنون نیز وینتر هنوز در حال رشد است و آنها به او آموزش داده اند که چطور از دم مصنوعی استفاده کند. وقتی او دم را دارد، با آن عالی شنا می کند. اما هنوز به طور کامل رشد نکرده و هنوز به طور کامل نمی داند که عضو مصنوعی چیست. لذا در این زمینه خیلی تحت آموزش است. در نتیجه، آنها بعد از وصل دم، او را به حال خودش نمی گذارند.
آقای کرول و تیم او علاوه بر طراحی یک دم بی نظیر برای سازگاری با حرکات بدنی وینتر، باید راه حلی پیدا می کردند که پروتز با پوست بسیار حساس او نیز جور باشد. آنها ژل وینتر را ساختند، یک ماده قوی و سیلیکونی کشسان که از وینتر حمایت کامل به عمل می آورد. ژل وینتر به ماده ای تبدیل شدکه در کاربران انسانی پروتز نیز مورد استفاده قرار گرفت.
وقتی در ابتدا در این زمینه تحقیق می کردند که چه چالش هایی با این دلفین خواهند داشت، در مورد پوست و بیومکانیک او، اولین چیزی که به نظر آقای کرول رسید، پوست او بود.
چطور پوست این دلفین می خواهد فشاری که به بدن او وارد می شود تا بتواند با این دم در آب شنا کند را تحمل کند؟
آنها آسترهایی داشتند که قبلاً برای بیماران انسانی به کار برده بودند. اما به چیزی نیاز داشتند که کشسان تر باشد، و انعطاف پذیری آن بیشتر باشد، سفتی کمی داشته باشد و همچنین چسبناک باشد، زیرا قرار بود زیر پروتز استفاده شود.
در نهایت محصولی به نام “ژل وینتر” ساخته شد که بسیار سودمند بود. ژل وینتر یک ماده ی ژل ماننده نرم است که روی بدن او می مالند و این کمک قابل توجهی به او کرده است.
پوست دلفین، خیلی، خیلی آسیب پذیر است و در مورد انسان ها، اگر مثلاً دست خراش بردارد، روز بعد یا کمی دیرتر کاملاً خوب شده است اما در مورد دلفین ها زمان بیشتر یطول می کشد تا درمان شوند. این ژل به خوبی می تواند از پوست دلفین حفاظت کند و پوست او را اذیت نمی کند، در حالیکه مواد دیگر اینطور نیستند.
این ماده حتی به پوست حساس بچه ها، به ویژه بچه های دچار سوختگی کمک کرده است.
شهامت و عزم راسخ وینترو ذات پرمهر او به افراد دچار معلولیت و کسانی که در زندگی شان چالش های دیگری را تجربه کرده بودند، الهام بخشید.
این گروه با توجه به زبان بدن وینتر متوجه می شدند که او بعضی ژل ها را دوست ندارد.
آنها با استفاده از توموگرافی، واکنش پوست او و دمای پوستش با مواد مختلف را، بررسی کردند.
پس از آن به سراغ یکی از مهندس های شیمی شان که در ساخت مواد ژل مانند کار می کند، رفتند و گفتند: “تو چه فکر میکنی؟” و او یک ماده نرم تر و چسبناک تر برای آنها ساخت.
در نتیجه، توانستند ماده ای مناسب برای پوست او بسازند که آن را رد نکند. او نسبت به تجربه این ژل جدید، واکنش خیلی مثبتی داشت.
استفاده از دست و پای مصنوعی می تواند باعث ناراحتی شود، زیرا ممکن است این دستگاه باعث خراش یاساییدگی پوست حساس شود و روی بافت ها زخم ایجادکند.
ژل وینتریک بستر نرم و راحت فراهم می کند که در افزایش راحتی و حمایت دست و پای مصنوعی نقش به سزایی دارد.
این محصول امید جدیدی است برای کودکان و بزرگسالان دارای اعضاء مصنوعی در سراسر جهان
برخی از آنها مثل دختر کوچکی به نام مگان، از وینتر دیدن کردند و با حضور پرمهر وینتر به قدرت و عزم راسخ دست پیدا کردند. بچه هایی بودند که در مورد وینتر می شنیدند و می گفتند: “من نمی توانم با این پروتزها راه بروم. من هم میتوانم از این ژل ها که وینتر دارد، داشته باشم؟” ودر نتیجه امروز به خاطر همین ژل، آن کودکان می توانند راه بروند. امروزه همه جور افرادی از ژل وینتر استفاده می کنند.
پروتزها و ارتاتیک های هانگر در تلاش های امدادی در فجایع نیز شرکت دارد و آستر پروتزی ژلوینتر را در دسترس آسیب دیدگان قرار داده است.
کار با وینتر علاوه بر فوایدی که برای کاربران پروتز داشته، در زمینه کار با دیگر همزیستان حیوانمان نیز به آقای کرول و تیم او کمک کرده است. آنها با دیگرحیوانات کوچک، مثل پرندگان کوچک نیز کار کرده اند.
داستان الهام بخش وینتر به تولید یک فیلم سه بعدی در هالیوود از برادران وارنر منجر شد که بازیگران آمریکایی برنده جایزه مورگان فریمن، هری کانیک پسر،و اشلی جود در آن بازی کردند.
این فیلم در سپتامبر ۲۰۱۱ به بازار آمد و در فلوریدا فیلمبرداری شد و خود وینتر هم در آن بود!
این فیلم مردم سراسر جهان را تحت تأثیر قرار داد و آنها از پشتکار و عزم راسخ وینتر به امید و شهامت دست پیدا کردند. فیلم “داستان دلفین” داستانی حقیقی از زندگی واقعی است.
این فیلم، یادآوری است مهم که بشریت باید برای حفاظت از همه همزیستان حیوان ما گامهایی بردارد. ساده ترین اقدام، پیروی از رژیم وگان ارگانیک و حفاظت از حیوانات در مقابل آلودگی های خطرناکی نظیر پلاستیک است که در همه جا در خشکی و اقیانوس وجود دارد.
اگر بشریت همیشه نسبت به حیوانات شفیق باشد، تمدن ما، فن آوری ها و سیاره ما به سرعت پیشرفت می کند. ولی فقط با گیاهخوار بودن، فقط با دلسوز بودن نسبت به تمام موجودات دیگر، تنها با توقف تمام کشتارها، دست از کشتن و خوردن حیوانات برداشتن، سرنوشت ما تغییر خواهد کرد.
فیلم های وینتر را در سایت های زیر می توانید تماشا نمائید:
http://www.oandp.com/articles/2008-11_18.asp
http://seewinter.com/winter/media/webcam-3
www.Hanger.com
www.SeeWinter.com
