دکتر فورمن: “سلامت بهینه از طریق گیاهخواری” (قسمت دوم: اعتیاد غذایی و اضافه وزن)

دکتر فورمن، پزشک بسیار محترمی در ایالات متحده آمریکا هستند که در زمینه پیشگیری و درمان چاقی و دیگر بیماریها تخصص دارند و این کار را از طریق تغذیه و درمانهای طبیعی انجام میدهند؛ ایشان در بسیاری از برنامه های رادیویی و تلویزیونی آمریکا شرکت کردند، و چندین کتاب در مورد تغذیه نوشته اند که کتابهای پرفروش “خوردن برای زیستن”، “فرزندتان را در برابر بیماری مقاوم کنید”، “حفاظت از زندگی در مقابل کلسترول”، “خوردن برای سلامتی” میباشند.

امروزه در آمریکا، حدود % ۳۰ از رژیم مردم، از محصولات حیوانی است، و حدود % ۶۰، از غذاهای فرآوری شده. % ۶۰ بعلاوه % ۳۰، یعنی % ۹۰ از رژیم مردم از غذاهای فرآیندی یا محصولات حیوانی است. این % ۱۰ باقیمانده را نیز میوه و سبزی تشکیل میدهند. که نیمی از آن، سیب زمینی سفید، و بخش اعظم باقی مانده، غلات است. میزان سبزیجات سبز، قرمز، نارنجی، گوجه و توت، لوبیاها، مغزها و دانه ها درصد بسیار کمی از رژیم مردم را تشکیل میدهد. پس جای تعجب نیست که سکته قلبی و سرطان به صورت همه گیر در آمده است.

تحقیقات اخیر نشان داده که مصرف گوشت، محصولات لبنی و غذاهای فرآوری شده موجب اعتیاد غذایی و حالت غیر طبیعی گرسنگی میشود که دکتر جوئل فورمن این حالت را “گرسنگی سمی” می نامد:…

مردم سعی میکنند رژیم بگیرند، یا میزان کالری را کم کنند و کمتر غذا بخورند، اما این کارها در اکثر موارد جواب نمیدهد. دلیل این امر نیز این است که کیفیت مواد غذایی مصرفی ما مناسب نیست. به عبارت دیگر، آنها رژیمی دارند که مقدار زیادی غذاهای فرآوری شده، و مقدار زیادی محصولات حیوانی در آن است، و مقدار زیادی شکر و مقدار زیادی نمک و مقدار زیادی نوشیدنی گازدار، و چیزهایی که سالم نیستند، و آنها سعی میکنند کم بخورند. اما همچنان به غذای بیشتری نیاز دارند، زیرا معتاد میشوند، معتاد به غذا.

من این حالت را “گرسنگی سمی” می نامم و “گرسنگی سمی” یعنی هوس برای زیاد خوردن. دو ساعت پس از اینکه غذا خوردند، باز هم احساس لرز و ضعف میکنند و باید دوباره غذا بخورند. این حالت به خاطر کیفیت پایین مواد غذایی در رژیم آنها و همه غذاهای ناسالمی است که میخورند که موجب میشود به غذا معتاد شوند.

بر طبق گفته دکتر فورمن، حالت “گرسنگی سمی” به اعتیاد به مواد مخدر و مشروبات الکلی شبیه است:

مثل این می ماند که اگر شما روزانه ۱۰ فنجان قهوه بخورید، یا سیگار بکشید، و سعی کنید که سیگار یا مشروب را ترک کنید، احساس بیماری و ناخوشی میکنید. مردم آنقدر ناسالم غذا میخورند، که اگر خوردن را متوقف کنند، احساس ناسالمی میکنند. نمیتوانند توقف زیاده خواری را تحمل کنند. اگر زیاده خواری نکنند، حس خوبی ندارند.

لذا سعی برای سالم ماندن، و کاهش وزن، فقط به معنای کاهش میزان مصرف غذا نیست، بلکه در مورد خوردن مقدار بیشتری غذای سالم و دارای مواد مغذی است. خوردن غذاهای صحیح، روشی است که میتوان با آسودگی بیشتر غذا خورد، و کمتر غذاهای نامناسب مصرف کرد.

مکانیسم نهفته در اعتیاد غذایی:

علت زیاده خواری مردم، و ولع شان برای غذا، به شیوه عملکرد بدن آنها ربط دارد، زیرا وقتی شما یک وعده غذا می خورید، بدن شما کالری را جذب کرده و آنها را به شکل گلیکوژن در کبد و بافت ماهیچه نگه میدارد.

لذا وقتی غذا نخوریم، میتوانیم گلیکوژن موجود را سوزانده و سطح آن را متعادل نگه داریم. وقتی غذا نمی خوریم، همچون فتیله شمع که پارافین را میسوزاند، به آرامی گلیکوژن را می سوزانیم و وقتی گلیکوژن ما تمام شد، نه وقتی غذایمان تمام شد، غذا میخوریم، زیرا هضم به پایان رسیده، و در این موقع بدن بافت را می شکند و بدن میتواند به طور مؤثرتری مرمت شده و سم زدایی گردد؛ اما ما با شیوه غذایی مان چربی را می شکنیم، گلیکوژن را می شکنیم، و بدن ما سم آزاد میکند.

حال اگر شما رژیمی داشته باشید که میزان مواد مغذی آن بسیار کم باشد، و نیاز بدن به ریز مغذی ها را برطرف نکرده باشید، ضایعات سمی بیشتری در بدن خود می سازید، ضایعاتی سمی همچون رادیکال های آزاد، همچون گلیکوژن های پیشرفته و چیزهایی که “آ جی ای” نامیده میشوند. در واقع ما در سلول گرفتگی ایجاد می کنیم. و بعد غذا نمی خوریم. و به این شکل در روندی هستیم، بنام “گلیکولیز” (شکستن قند)، و گلیکوژن را مصرف می کنیم؛ و مردم حس خوبی ندارند، زیرا بدن شان بسیار سمی است.

آنها احساس لرز میکنند، زود خشمگین میشوند، مضطرب میشوند، سردرد دارند، و با خوردن غذا، سم زدایی متوقف میشود. مثل این می ماند که خوردن قهوه سردرد ناشی از نخوردن آن را خوب میکند. میتوان با خوردن یک فنجان قهوه یا یک وعده غذا حس بهتری داشت.

اما داشتن حس بهتر، به معنای بهتر بودن نیست: حس بدتر داشتن، بهتر است. وقتی شما غذا نخورید، بدن سم زدایی میکند، و این موجب ناراحتی شما نمیشود.

لذا حرف ما در اینجا این است که وقتی شما رژیمی حاوی مقدار زیادی سبزیجات، حبوبات و مغزها، میوه های تازه و توت ها داشته باشید، وقتی رژیم شما حاوی مواد طبیعی زیادی باشد، رادیکال های آزاد نمی سازید. بدن میتواند میزان سم خود را پایین نگاه دارد و وقتی شما غذا نخورید، دیگر حس بیماری ندارید. و مجبور به خوردن غذا نیستید. دیگر مجبور نیستید که مدام زیاده خواری کنید.

رژیم مغذی و حاوی مواد مغذی بسیار، خوشمزه نیز هست. طعمی عالی دارد، مفرح است و موجب میشود که زندگی لذت بخش تر شود.

شخصی که سالم است و به درستی غذا میخورد، زیاد احساس گرسنگی نمیکند:

آنها به “گرسنگی سمی” دچار نمیشوند، لرزش و اضطراب در بین وعده های غذایی شان نیست و چیزهای جادویی برایشان رخ میدهد. زیرا وقتی روند هضم قند تمام میشود و منبع گلوکز مصرف میشود، ما واقعاً گرسنه می شویم، گرسنگی نوع سالم، و این گرسنگی در گردن و گلو حس میشود. و با افزایش زیاد طعم همراه است. و در این حالت ساده ترین غذاها نیز خوشمزه به نظر می آیند.

تصور کنید که در یک بوفه مجلل، مقدار زیادی غذا خوردید و بعد من یک سیب به شما میدهم. میگویید، “نه، من سیب نمی خواهم. طعم خیلی خوبی برایتان ندارد.” حال سعی کنید که در کل روز چیزی نخورید و بعد مقداری سیب بخورید، در این حالت میگویید، “وای، این بهترین سیبی است که در همه عمرم خورده ام.”

هر غذایی واقعاً بیش از آنچه فکر میکنید، خوشمزه است. هر غذایی می تواند بهترین غذایی باشد که تاکنون خورده اید، البته اگر صبر کنید تا گرسنه شوید، گرسنگی حقیقی.

اگر شما غذای سالم بخورید، این احساس را ندارید که مدام غذا بخورید و میتوانید مدت بیشتری صبر کنید تا زمانی که مایل به خوردن باشید، زیرا دیگر به گرسنگی سمی دچار نمی شوید. تنها گرسنگی حقیقی را حس می کنید، و آن هنگامی است که بدن تان براستی حس کند که نیاز دارد کالری های مورد نیازش را تأمین کند.

خوردن غذایی حاوی مواد مغذی بسیار، گرسنگی حقیقی را ایجاد میکند و بدن شما نشانه های درستی به شما میدهد که بیان میدارد میزان مناسب کالری برای شما به چه میزان است. و بعد مردم دیگر دچار اضافه وزن نمی شوند و دیگر فرد چاق نداریم.

چطور میتوان رژیمی سالم و حاوی مواد مغذی داشت؟

از طریق فرمول: H = N/C ، “H“ یعنی سلامتی شما. میزان عمر شما و میزان سلامتتان در سالهای آخر عمر، به ریز مغذی های موجود در هر کالری از غذای شما در طول زندگی تان بستگی دارد. “N” یعنی ریزمغذی ها. ریزمغذی ها شامل ویتامین ها، مواد معدنی و مواد فیتو شیمیایی هستند و “C“ به کالری هایی مثل چربی، کربوهیدرات و پروتئین اشاره دارد.

نکته این است که ما باید به ازی هر کالری، مواد مغذی بیشتری بخوریم. باید به ازای هر کالری مقدار زیادی مواد مغذی بخوریم و در رژیمی حاوی ریز مغذی های بسیار در هر کالری، باید بیشتر از غذاهایی استفاده کنیم که ریزمغذی بیشتری دارند، و کمتر غذاهای حاوی ریز مغذی پایین بخوریم. و این به سؤال بعدی منجر میشود، که این است:

“چه غذاهایی حاوی ریزمغذی ها هستند؟”

چه غذاهایی دارای بیشترین مقدار ویتامین و مواد معدنی هستند؟ و چه غذاهایی حاوی مواد فیتو شیمیایی زیادی هستند؟ و خبر خوب این است که آن غذاهایی که دارای مقدار زیادی مواد مغذی کشف شده هستند، همان غذاهایی هستند که دارای مقدار زیادی مواد مغذی کشف نشده نیز میباشند. غذاهایی که دارای مقدار زیادی ویتامین و مواد معدنی هستند، نیز دارای بیشترین مقدار مواد فیتوشیمیایی میباشند و همه این چیزها به تازگی کشف شده اند.

که همان سبزیجات تازه، گوجه، فلفل، توت، حبوبات و دانه ها می باشند، غذاهایی که دارای مقدار زیادی ریزمغذی اند و در هر کالری مواد مغذی زیادی دارند و با خوردن این مواد، میزان زیادی مواد مغذی در پوست، کلیه، کبد، قلب، رگهای خونی و مغزتان دارید. بدن به مواد غذایی ذخیره شده در بافت هایش نیاز دارد تا از “تنش اکسیداسیون” جلوگیری شود. “تنش اکسیداسیون” یعنی افزایش التهاب و فعالیت رادیکال های آزاد که رادیکال های آزاد توسط میزان کم ریزمغذی در خود بافت ایجاد میشود. لذا ما میزان کافی مواد ریزمغذی در بدن مان نخواهیم داشت، مگر اینکه رژیمی حاوی مقدار زیادی ریزمغذی داشته باشیم.

دکتر فورمن پیشنهاد میکنند که رنگ را به عنوان راهنمای غذای سالم به کار ببریم.

سبزیجات سبز دارای بیشترین مقدار ریز مغذی اند و یا سبزیجات رنگارنگی همچون گوجه، هویج و فلفل. خانواده پیازها نیز مقدار زیادی مواد مغذی دارند. توتها نیز دارای مقدار زیادی مواد ریز مغذی اند، توت هایی مثل قره قاط، توت فرنگی، تمشک و همه انواع توت ها. کیوی نیز دارای مقدار زیادی مواد مغذی است. پرتقال نیز همینطور است. لذا معمولاً غذاهای رنگین تر مواد مغذی زیادی دارند.