دریاچه آرال در آسیای مرکزی که زمانی از نظر وسعت، چهارمین دریاچۀ جهان بود، در چند دهه گذشته، دو سوم آب خود را از دست داده است. که از دریاچه ای به وسعت ایرلند، به چندین تالاب آلوده تبدیل شده است. تصاویر ماهواره ای از ۴۰ سال گذشته، مقدار کاهش آب در این دریاچه آب شور را که بین ازبکستان و قزاقستان قرار گرفته، معین میکند.
دبیر کل سازمان ملل، بان کی مون، اخیراً این واقعه را یکی از بدترین فجایع زیست محیطی سیاره دانست، و مصرف بیش از اندازه آب از رودهایی که به این دریاچه می ریزند و نیز گرمایش جهانی را از عوامل این امر دانست. دکتر بنجامین لوید هاگس، از مؤسسه تحقیق در مورد سیستم های آب و هوایی والکر، در دانشگاه “ریدینگ” بریتانیا اظهار داشت: “فاجعه ای که در دریاچه آرال دیده می شود، در اثر فعالیت های انسان و افزایش دما در آن نواحی است…درجه دما از سال ۱۹۷۰، به بیش از ۱ درجه افزایش یافته، و این امر به تشدید بخار آب، و کاهش آب دریاچه انجامیده است.” در واقع کاهش این مقدار از آب دریاچه آرال، موجب تغییرات اقلیمی در منطقه شده و تابستان ها، گرمتر و خشکتر، و زمستان ها سردتر و طولانی تر شده اند.
عکس های ماهواره ای نیز الگوهای مشابهی را نشان میدهند و به وضوح بیان میدارند که منطقه ای که زمانی پر از آب بوده، هم اینک با خشکسالی طولانی روبرو است. به گفته ی دکتر لوید هاگس، دریاچه چاد در آفریقا و دریاچه توشکا در مصر نیز به همین مصیبت دچار شده اند.
دهها هزار از رودخانه ها و دریاچه های بزرگ نابود شده اند یا در حال نابودی اند. و نمی دانیم ما باید منتظر نابودی چه تعداد دیگر باشیم تا بالاخره بیدار شویم. رهبران کشورها باید کاری انجام دهند. مردم تمام کشورها باید کاری انجام دهند. فقط گیاهخوار باشید. صنعت گوشت، لبنیات و ماهی را متوقف کنید. انرژی شفقت ایجاد کنید که جهان ما را احاطه خواهد کرد که رحمت، عشق، حمایت برای ما و فرزندانمان روی این سیاره را پخش خواهد کرد. لطفاً هم اکنون اقدام کنید.
http://www.dailymail.co.uk/sciencetech/article-1291433/Shocking-extent-mans-impact-worlds-water.html
http://waterforlifeglobal.com/world-water-crisis/
http://www.globalresearch.ca/index.php?context=va&aid=13322
