شواهد زیادی ثابت می‌کنند که بسیاری از آزمایش‌های حیوانی غیرموثر و غیر واقعی بوده و اطلاعات واقعی با مطالعات روی انسان کسب می‌شود.
مثلاً ارتباط بین سیگار کشیدن و سرطان ریه در تمام تلاش‌های آزمایشگاهی به نتیجه‌ای نرسید اما همین امر در انسان مشاهده شد است.
ارتباط بین مصرف الکل و سیروز کبدی که در انسان قطعی است در تلاش‌های مکرر برای ایجاد سیروز در در تمام پریمات‌ها به جز بابون‌ها با شکست رو‌به‌رو شد.
البته اطلاعات راجع به بابون‌ها هم متناقض است.
بسیاری از پیشرفت های علم پزشکی به دلیل اطلاعات نادرست استخراج شده از مطالعات حیوانی با تاخیر مواجه شده است.
در انسان از “ورید” خود بیمار برای جاگزینی شریان‌های مسدود شده می‌توان استفاده کرد، در صورتی که در سگ‌ها با شکست مواجه شده است. پیوند کلیه نیز در سگ‌ها پس زده شده و به همین خاطر تا مدت‌ها در انسان به کار نمی‌رفته است. مردم نمی‌دانند و نمی‌پرسند که آیا برای پیشرفت علم این تحقیقات ضروری یا حتی مفید هستند؟
در سال ۱۹۷۱ فعالیت جهانی مبارزه با سرطان آغاز شد. سال ۱۹۷۶ را سال نابودی و ریشه کنی سرطان تخمین زدند. علت آن تفاوت‌های زیاد بین انسان و حیوان از نظر سلولی، مولکولی و ژنتیک می‌باشد.
مدل حیوانی، مدلی مناسب برای جستجوی درمان سرطان انسان نیست. در تحقیقاتی که برای درمان بیماری ایدز روی حیوانات انجام شده است بیش از 50 واکسن برای پیشگیری و ۳۰ واکسن درمانی در پریمات‌ها موثر بوده اما در انسان با شکست مواجه شده است.
روانپزشک‌ها آزمایش‌های روانی زجرآور روی حیوانات را رد می‌کنند و قبول ندارند، چرا که مشکلات روانی انسان بازتابی از مسائل فرهنگی، اجتماعی و خانوادگی او بوده و در حیوان قابل بازسازی نیست.
مثلاً آزمایش محرومیت از مادر که شامل جدا کردن بچه میمون در بدو تولد از مادر و بزرگ کردن او در محیط کاملاً ایزوله با ماکتی از جنس سیم و پارچه از مادر می‌باشد.
ترس و وحشت و بیماری روانی متعاقب آن نشان دهنده اهمیت تماس با مادر است. گرچه در بسیاری از مطالعات انسانی به همین نتیجه رسیده‌اند اما باز هم مطالعات محرومیت همچنان ادامه دارد.
تلاش ۶۰ ساله دانشمندان برای مشاهده رفتارهای خودتخریبی ناشی از خوردن الکل در حیوانات با شکست مواجه شده است. در زمینه بیماری‌های ژنتیک، چون این بیماری‌ها انعکاسی از ژن معیوب و سایر ژن‌ها و محیط می‌باشد در نتیجه هیچکدام از مدل‌های حیوانی نمی‌توانند شرایط مشابه انسانی را تقلید کنند.
در مورد تست‌های سمیت؛ تست LD۵۰ (مقدار دارو یا ماده شیمیایی یا محصول خانگی که در ۵۰ درصد بیماران موجب مرگ و میر می‌شود) نیازمند ۶۰ الی ۱۰۰ حیوان است که در اثر تست‌ها دچار عذاب شدیدی می‌شوند و به علت مشکل بودن استنتاج نتایج به انسان‌ها، غیر قابل اطمینان هستند.
تست‌های In vitro در این مواردی اعتبار بیشتری دارند. در تست Draize که برای امتحان تحریک کنندگی مواد محرک روی چشم می‌باشد، از چشم خرگوش‌ها بدون انجام بی‌حسی استفاده می‌کنند. در صورتی که پلک و قرنیه و تولید اشک در انسان و خرگوش بسیار متفاوت می‌باشد.
مطالعات حیوانی نمی‌توانند فرضیه‌ها را در موارد فیزیولوژی یا پاتولوژی انسان تائید و یا رد کنند. تنها راه اثبات این فرضیه‌ها مطالعات بالینی روی انسان است.
شرایط غیرطبیعی ایجاد شده در حیوان از نظر سبب شناسی و بالینی از حالت بیماری در انسان متفاوت است. درمان‌های موثر در حیوان برای انسان ناقص بوده و دارای اثرات سو می‌باشد.
محیط غیر طبیعی آزمایشگاه باعث استرس حیوان شده که بر تمام ارگان‌های بدن از طریق تغییر در ضربان قلب و فشار خون و میزان ترشح هورمون‌ها و فعالیت‌های بدن تاثیر می‌گذارد.
بسیاری از داروهایی که در مدل‌های حیوانی جواب مثبت می‌دهند در انسان تاثیر مثبت ندارند. از صدها درمان ژنی در مدل‌های حیوانی تنها یک مدل در انسان کارایی داشته است. درمان جایگزین هورمون در زنان با عوارضی مانند بیماری قلبی و سرطان سینه و سکته همراه بوده که در مدل‌های حیوانی این اثرات نشان داده نشد است.
واکنش‌های نامطلوب داروها در امریکا پنجمین علت مرگ و میر معرفی شده‌اند (سالیانه بیش از ۱۰۰۰۰۰ مرگ). طبق گزارش FDA، نود و دو درصد تمام داروهایی که در حیوانات نتایج مطلوب داشتند، در آزمایش‌های بالینی روی انسان به علت سمی بودن یا ناکارایی، رد شده‌اند. نیمی از ۸ در صدی که مجوز تولید گرفتنه بودند، بعداً به علت اثرات جانبی نامطلوب یا پیش بینی نشده از رده خارج شده‌اند.
به علاوه انجام آزمایش‌های حیوانی برای انسان‌ها خطراتی در پی دارد. زیرا آنها را در معرض ویروس‌های کشنده حیوانی قرار می‌دهد. ۱۶ کارمند یک آزمایشگاه به علت ابتلا به ویروس‌های کشنده میمون‌ها جان خود را از دست دادند. شواهدی در دست است که ویروس HIV از طریق تولید واکسن فلج اطفال با استفاده از میمون‌ها ایجاد شده است.
با تشکر از گروه “ایرانیان مخالف آزمایش روی حیوانات” و دکتر رامک روشنایی .
برای آشنایی با گروه “ایرانیان مخالف آزمایش روی حیوانات” و فعالیت هایشان می توانید به آدرس سایت زیر مراجعه کنید:
“ایرانیان مخالف آزمایش روی حیوانات” ( Iranian Anti Vivisection Assocciation : IAVA )
(دکتر رامک روشنایی) : http://noanimaltesting.ir/
