در مطالعه ای منتشر شده در ژورنال ” نیچر ژئوساینس”، نویسنده ارشد این مقاله در آمریکا دکتر “روت دی فرایز” دریافت که همراه با افزایش حرکت بسوی شهرها در پاکسازی جنگلها نیز افزایش وجود داشته است. باور پیشین درمورد اینکه شهرنشینی با سرعت رشد بالا و کارآمدیی های تکنولوژیکی ممکن است چنین جنگلزدایی را آهسته نموده یا حتی برعکس نماید خود با این مشاهده معکوس گردید. بعلاوه، این تحقیق دریافت که کاهش درختان تاحدی بخاطر تمایل شهرنشینان به خوردن بیشتر محصولات حیوانی یا غذاهای فرآوری شده است. دکتر دی فرایز اظهار کرد که “یکی از خطوط فکری این بود که تمرکز مردم در شهرها فضای بسیار بیشتری برای طبیعت باقی خواهد گذشت. اما آن مردم در این شهرها و بقیه دنیا باید سیر میشدند. این امر پاکسازی در سطح صنعتی را می طلبد.” برخی از کشورها همچون برزیل، پاراگوئه، اندونزی و کلمبیا بخاطر پاکسازی شدید زمین های لازم برای احشام و محصولات مرتبط آسیب بسیار دیده اند. یک تحقیق مرتبط با این نتیجه رسید که بتنهایی در برزیل بیش از ۸۰ درصد از مناطق جنگلزدایی شده توسط احشام یا محصولات کشاورزی کاشته شده برای تغذیه حیوانات استفاده شده است. هم اکنون یک سوم از کل سطح زمین یا برای چرای احشام مورد استفاده قرار می گیرد یا برای کشت مواد غذایی برای حیوانات، و نه برای انسانها. ما انسانها از مقدار بسیار ناچیزی از این بخش کشاورزی استفاده میکنیم. این روشی مخرب برای کسب سود راحت به قیمت بقای سیاره و مردم ما است. ما با مصرف گوشت در حال خوردن سیاره ی خود هستیم. بنابراین ما در صورت نبود صنعت دامداری غیر ضروری، نه تنها به جنگل دست می یابیم، بلکه همچنین زمین مزروعی وگان ارگانیک برای کاشت مواد غذایی واقعی و شایسته ی انسان خواهیم داشت، و این زمینهای مزروعی می توانند مانند جنگلها مقدار هنگفتی از گرما را از اتمسفر جذب کنند. و تغییر رویه ی جهانی به سمت روشهای وگان ارگانیک می تواند معادل جذب کل آلایندگی های گازهای گلخانه ای نیز باشد، علاوه بر ۵۰% دیگری که با خاتمه ی شغل دامداری حذف می کنیم.
http://www.guardian.co.uk/environment/2010/feb/11/cities-farming-deforestation
http://www.earth.columbia.edu/articles/view/2470,
http://www.greenpeace.org.uk/blog/forests/how-cattle-ranching-chewing-amazon-rainforest-20090129
http://www.nature.com/ngeo/journal/vaop/ncurrent/abs/ngeo756.html