در مطالعه ای جدید توسط محققین سوئدی یافتند که همراه با پسابهای نیتروژنی ناشی از پرورش احشام و دامداری، شکوفه های جلبکی در دریای بالتیک با کاهش گونه های زیستی معینی از ماهی های بزرگ مرتبط است. بویژه تحقیقات نشان داد که اگر تعداد ماهیهای سوف به اندازه کافی بود و آلودگی نیتروژن وجود نداشت، آبهای اطراف فقط ۱۰ درصد احتمال آلودگی به جلبک شکوفا را داشتند. اما در نواحی که ماهیگیری باعث شده که تعداد این ماهیها بطور چشمگیری کاهش یابد، احتمال شکوفایی جلبکی تا ۵۰ درصد افزایش یافته است. محققین معتقدند که این افزایش با اختلال در زنجیره غذایی مرتبط است که بنوبه خود بر اکوسیستم اثر میگذارد. سوئدی،. بیایید همگی براساس این اطلاعات برای حمایت از حیات دریایی بخاطر سیاره ای سرزنده اقدام نماییم تا از بیوسفر و آرامش ذهنی مان حفاظت کنیم، اگر همه آن ماهیها از بین بروند، ما شاهد از دست دادن فاجعه بار گونه های دیگر دریایی نیز خواهیم بود. اکوسیستم ساحلی نیز عمدتا از بیماریها و رشد انفجاری جلبکها که سموم آزاد می کنند، تاثیر می پذیرند. اقیانوس یک بازیافت کننده فوق العاده است که بطور طبیعی می تواند آب را تصفیه کند و مواد مغذی تولید کند و دی اکسید کربن را به اکسیژن تبدیل کند و غیره. اقیانوس یک معجزه است. اما اگر ما این اکوسیستم را با ماهیگیری بیش از حد خراب کنیم، برای ما فاجعه ببار می آورد. برای بدن ما، برای وجدان مان، بهتر است که ماهی نخوریم. ما باید وگان باشیم.
http://www.nature.com/news/2009/091201/full/news.2009.1116.html?s=news_rss, http://news.softpedia.com/news/Algal-Blooms-May-Be-Caused-by-Overfishing-128552.shtml