با کم کردن محصولات حیوانی در رژیم غذایی مان، منفعت خواهیم برد. هر تکه غذای حیوانی که نخوریم، تا کنار گذاشتن کامل محصولات حیوانی، خطر ابتلا به سرطان را 20 الی 30 درصد کاهش می دهیم.
دکتر”ایزمن” بعنوان عضو هیئت علمی در زمینۀ تغذیه و رژیم غذایی در چندین دانشگاه و کالج خدمت نموده و در یک بیمارستان کودکان و یک آسایشگاه و همچنین برای موسسات سلامت همگانی در چهار ایالت کار کرده است. او که انجمن متخصصین رژیم غذایی گیاهی و مربیان تغذیه را تأسیس نموده، از موسسین و اولین رئیس منتخب “گروه ممارست تغذیۀ گیاهی” انجمن رژیم غذایی آمریکا است.
ایشان مدیر ائتلاف پیشگیری از سرطان از طریق خوردن غذای گیاهی و همچنین عضو هیئت مشاوره ای “نجات زمین ِ بین الملل” است. آقای “ایزمن”، نویسندۀ دو کتاب هستند: “شریفترین رژیم غذایی” و “یک دورۀ مقدماتی در زمینۀ تغذیۀ گیاهی و وگان.”
دکتر “ایزمن” : تا به امروز من 40 سال است که گیاهخوار هستم و حدود 28 سال است که وگان هستم و کارم، تلاش برای آگاه کردن مردم از رابطه میان آنچه می خورند و خطر ابتلا به امراضی مثل سرطان است. یک رژیم وگان بمراتب بهترین راه برای کاهش خطر ابتلا به سرطان است.
چندین سال قبل در ژاپن تحقیقی انجام شد که نشان داد؛ وقتی مردم در نواحی روستایی خوردن محصولات حیوانی را از یکبار به سه بار در هفته افزایش دادند، میزان سرطان سینه، تا 70 درصد افزایش یافت.
اگر شما بتوانید دارویی را بیابید که سرطان سینۀ مردم را تا 70 درصد کاهش دهد، می توانید یک میلیارد دلار پول در بیاورید. پس همۀ کاری که باید انجام دهید این است که سبب شوید آنها محصولات حیوانی را از رژیم غذایی شان خارج کنند و سرطان تا آن اندازه کم می شود.
در سال 2008، 7/12 میلیون مورد تخمین ابتلا به سرطان در سراسر دنیا شناسایی شد و انتظار می رود که تا سال 2030 این رقم به 21 میلیون مورد افزایش یابد. سرطان اصطلاحی است که برای بیش از 100 بیماری استفاده می شود و مشخصۀ آن، از کنترل خارج شدن تکثیر سلولی است.
بدن برای اینکه سالم باشد نیاز به مقدار ثابتی از سلول های جدید دارد و تنظیم آنها، یک مسیر منظم از رشد، تقسیم سلولی و مرگ است. وقتی این روند آسیب می بیند، برخی از سلول ها زندگی شان را بعنوان یک بخش عادی از چرخۀ زندگی سلولی پایان نمی دهند. این سلول های غیر عادی، بطور غیر قابل کنترلی رشد یافته و تقسیم شده و توده ای از سلولهای غیرعادی را شکل می دهند. ساز و کار پیچیدۀ تنظیم سلول، توسط هورمون های رشد به دقت کنترل می شود.
از دیدگاه خطر ابتلا به سرطان، بهترین چیز دربارۀ رژیم غذایی وگان این است که این رژیم شامل هیچ هورمونی نیست. هورمون های رشد، پروتئین هایی هستند که رشد را تقویت می کند. سرطان، یک بیماریِ رشد نابهنجار است. پس وقتی شما سعی می کنید با سرطان مقابله کنید یا از آن پیشگیری کنید و در عین حال هورمون های رشد را وارد بدنتان می کنید، مانند خاموش کردن آتش با بنزین است.
این امر صرفاً آن را بدتر می کند، زیرا رشد را تقویت می کند و هورمون های رشد در محصولات حیوانی هستند، زیرا همۀ حیواناتی که بخاطر ما کشته می شوند، زمانی کشته می شوند که هنوز نسبتاً جوان هستند. پس هنوز در حال رشد هستند.
و لبنیات بدین منظور است که یک بچه گوساله را در عرض یکسال به یک گاو 450 کیلویی تبدیل کند، پر از هورمون های رشد هستند.
تخم مرغ ها پر از هورمون های رشد هستند. پس برای اینکه این هورمون های رشد را از رژیم غذایی مان خارج کنیم، باید یک رژیم گیاهی را دنبال کنیم و از شیرهای گیاهی و آن نوع جایگزین های تخم مرغ استفاده کنیم که از غذاهای گیاهی ساخته می شوند و البته از چیزهایی مثل همبرگر گیاهی و توفو و دیگر محصولات گیاهی بجای گوشت و سایر محصولات حیوانی استفاده کنیم.
گوشت های ارگانیک و گوشت های بهبود یافتۀ غیر هورمونی دام هایی که با علوفه تغذیه شده اند، هنوز بخاطر سن آن حیوانات، پُر از هورمون های رشد هستند.
ما نمی گذاریم آنها قبل از کشتن، پیر شوند، آنها را در حالی می خوریم که هنوز جوان هستند. بنابراین این هورمون های رشد در بدنشان است. چه آنها اصلاح شده باشند یا به آنها تزریق شده باشد یا اینکه صرفاً بطور طبیعی در بدنشان باشد. آن هورمون های رشد در محصولات حیوانی که مصرف می کنیم وجود دارد.
این هورمون های رشد، پروتئین ها هستند؛ چربی ها نیستند. پس اگر شما گوشت کم چربی و لبنیات کم چربی بخورید در واقع بدتر است. زیرا آنها بیش از انواعی که چربی دارند، پروتئین دارند. بنابراین هورمون رشد بیشتری دارند.
دکتر “ایزمن” از یکی از آثار پروفسور “جین پلنت” که خود یک قربانی سرطان بود و پس از اتخاذ رژیم وگان، تومورش بهبود یافت. آموخته است که چطور هورمون های رشد در رژیم غذایی، باعث ایجاد سرطان می شوند.
من در سال 1999، به این کتاب برخوردم: “برنامۀ مصرف نکردن لبنیات برای پیشگیری از سرطان سینه “ اثر زنی به نام “جین پلنت” که یکی از برترین دانشمندان در انگلستان بود.
این کتاب چشمانم را به ارتباط میان سرطان و لبنیات و همچنین دیگر محصولات حیوانی، باز نمود. لبنیات، غذایی است که مردم فکر می کنند برایشان سالم است اما در واقع اینطور نیست. لبنیات به اندازۀ گوشت و مرغ و تخم مرغ ناسالم است. زیرا دارای هورمون های رشد است که رشد غیر عادی را تقویت می کنند.
خواندن این کتاب، بعنوان یک متخصص رژیم غذایی الهام بخشم بود. چون ما متخصصین رژیم غذایی با این تفکر، شستشوی مغزی شده ایم که لبنیات، غذایی ضروری است. اما در واقع آنها نه تنها ضروری نیستند بلکه حتی سالم هم نیستند. در حقیقت آنها زندگی ما را با افزایش خطر ابتلا به این بیماری مرگبار سرطان، کوتاه می کنند.
بگذارید داستان خود”جین پلنت” را بازگو کنم. در سال 1987 تشخیص داده شد که “جین پلانت” دچار ِ سرطان سینه شده است. پس از 5 عمل جراحی که در آن او کل یک سینه و بخشی از سینۀ دیگرش را از دست داد، به او گفته شد که حداکثر شش ماه زنده خواهد بود.
سرطان سینه تا گلویش، پخش شده بود. او به سراسر دنیا و به کشورهایی سفر کرد که سرطان سینه در آنها یک بیماری شایع نبود و آنها را با کشورهایی مقایسه نمود که سرطان سینه در آنها شایع بود.
او گفت که این الگو برای او بسیار واضح بود که هر چه بیشتر لبنیات و سایر محصولات حیوانی در یک رژیم غذایی باشد میزان سرطان سینه در آن کشور بالاتر است. بنابراین او کلاً از خوردن محصولات حیوانی دست کشید.
در طی چند هفته تومور گردنش، شروع به خارش و کوچک شدن نمود. وقتی او شش ماه بعد، نزد دکترش بجای اینکه مرده باشد، بازگشت، سرطانش از بین رفته بود و 15 سال بعد از آن، او هنوز کتاب می نوشت.
چرا اینطور است که تعداد کافی از متخصصین تغذیه و پزشکان، این را نمی دانند؟
خب، اول از همه اینکه پزشکان، دکترهای طب دارویی هستند. آنها دکترهای سلامتی نیستند، دکترهای تغذیه نیستند، دکترهای غذا نیستند. آنها دکترهای دارو هستند.
برادر من، یک پزشک دارویی است و می گوید: “هرگز به ما چیزی دربارۀ غذا نمی آموزند. من می آموزم که هر ویتامین در بدن چه می کند اما نمی آموزم که آنها در چه غذاهایی وجود دارند. اگر کسی بخواهد آن ویتامین را دریافت کند، من برایش یک قرص تجویز می کنم.”
درباره اش فکر کنید، اگر مردم از بابت چیزهایی که می خورند سالم باشند، بیماری زیادی وجود ندارد و بیمارستان ها و صنعت داروسازی اینقدر کسب و کارشان، زیاد نخواهد بود. این خود پزشکان نیستند، بلکه صنعت داروسازی، صنعت مراقبت های بهداشتی به پزشکان فشار می آورد تا بیماری را درمان کنند و از آن پیشگیری نکنند.
متخصصین تغذیه، تعلیم نمی بینند که رژیم غذایی تجویز کنند. تعلیم می بینند که به مردم یاد دهند که چطور آن رژیم غذایی را دنبال کنند.
با توجه به اینکه اکثریت جامعۀ پزشکی از فواید بیشمار یک رژیم غذایی گیاهی مطلع نیستند، جای هیچ تعجبی ندارد که آنها می پندارند که این رژیم غذایی فاقد پروتئین کافی است. با این حال هیچ چیز نمی تواند از حقیقت پیشتر رود.
اکثر مردم فکر می کنند که شما در غذایتان به پروتئین زیادی نیاز دارید، در حالیکه شما واقعاً به مقدار زیادی از پروتئین نیاز ندارید. فقط چند ده گرم در روز، تمام چیزی است که نیاز دارید و این به سادگی از غذاهای گیاهی، کسب می شود. حتی شما نیاز ندارید که چیزهایی مثل لوبیایی سویا بخورید که پروتئین خیلی بالایی دارد. چیزهایی مثل لوبیا، نخود، لوبیای سیاه، همینطور سبزیجات و غلات و مغزها و دانه ها آنها همه مقادیر کافی از پروتئین را دارند تا نیازهایتان را برآورند.
در آمریکا شخص می تواند در یک فست فود یک همبرگر را به قیمت 99 سنت بخرد. یک بررسی که توسط مرکز علم و محیط زیست انجام شده، تخمین زده که هزینۀ واقعی یک همبرگر در آمریکا، 20 دلار است که شامل سوبسیدهای دولتی به صنعت دامپروری، صدمه به سلامت عمومی بخاطر مصرف گوشت گوساله و خسارت زیست محیطی بخاطر تولید آن است.
آنچه که ما واقعاً باید انجام دهیم این است که دادن سوبسید به صنعت گوشت و لبنیات را متوقف کنیم. ما این مصوبه های دامپروری را داریم که هر ساله تصویب شده و صنایع گوشت و لبنیات، اکثر این پول را می گیرند. این با پول مالیات ماست که به آن غذاها سوبسید داده می شود. آنها ناسالمترین غذاها هستند. آنها باید گرانترین غذاها باشند.
در عوض بخاطر سوبسیدها ارزانترین غذاها هستند. هر دام بطور عمدی باردار می شود، پس اگر ما مصرفشان را متوقف کنیم، می توانیم از فردا بارور کردنشان را متوقف کنیم و میلیون ها دام وجود نخواهد داشت که همۀ این آلاینده ها را ایجاد کند که دارند جو را نابود و آب را آلوده کرده و همچنین چنین غذای ناسالمی را ایجاد کنند.
به علاوه یک شیوۀ زندگی وگان از نظر سلامتی و بهزیستی اثرات بسیار سودمندی را برایمان به ارمغان می آورد.
اگر ما واقعاً به سلامت خودمان و محیط زیست و سلامت سایر مردم و سلامت حیواناتی اهمیت دهیم و سعی کنیم آنها را از رنج غیر ضروری نجات دهیم، آنگاه رژیم غذایی گیاهی برای هر کسی که به این امر اهمیت می دهد، یک موقعیت برنده – برنده ایجاد می کند.
ما آسیب نمی بینیم، حیوانات آسیب نمی بینند، سگ زیبایی که روی پایتان است و جوجه ها و گوسفندان، آنها همان احساساتی را دارند که آن سگ دارد. اگر کسی آن سگ را از روی پایتان بگیرد و سعی کند آن را بخورد، مردم خیلی ناراحت می شوند. با این وجود ما این کار را هر روز با سایر این حیواناتی انجام می دهیم که همان تمنای زنده ماندن و آسیب ندیدن را دارند.
برای اطلاعات بیشتر دربارۀ ائتلاف پیشگیری از سرطان از طریق خوردن غذای گیاهی، از این تارنما دیدن کنید
www.CoalitionForCancerPrevention.org
کتاب های آقای “ایزمن” ، “شریفترین رژیم غذایی” و “یک دورۀ مقدماتی در زمینۀ تغذیۀ گیاهی و وگان” در همان آدرس و این تارنما در دسترس است
