ما شاید ده ها هزار گونه از ۱۲ میلیون گونۀ تخمینی موجود را از دست داده ایم. اما مطلب مهم این است که سرعت نابودی آنها خیلی سریع در حال افزایش است. در گذشته، در بایگانی زمین شناسی، ما هر سال حدود دوازده گونه را از دست می دادیم. در طی ۵۰۰ سال گذشته، از زمانیکه مردم شروع کردند به نوشتن دربارۀ گروه های موجودات زندۀ شناخته شده، ما هر سال، صدها گونه را داریم از دست می دهیم. و حال اینطور بنظر می آید که داریم سالانه هزاران گونه را از دست می دهیم که به سمت ده ها هزار گونه در حال افزایش است که
از زمان پایان دورۀ زمین شناسی کرتاسه در ۶۵ میلیون سال پیش وقتی که دایناسورها ناپدید شدند و پستانداران پا به عرصۀ وجود گذاشتند و کیفیت کلی زندگی روی زمین اساساً تغییر نمود، انقراض امروز، به مراتب قویترین سطح انقراض است.
گونه های بسیاری هر روز در حال ناپدید شدن هستند و اگر ما فقط آنرا رها کنیم، تنوع زیستی کاملا بدون شکست از بین می رود.
کاهش یافتن گونه ها در اقیانوس های زیبایمان بخاطر آلودگی سمی تولید شده از فعالیت های صنعتی، عملیات های بسیار مخرب و مفرط دامداری، گرمایش جهانی و صید بیش از ماهی در سراسر دنیا بسرعت در حال وقوع است.
مشکل آلودگی به میزان زیادی مربوط به بخش کشاورزی است که نیتروژن، فسفر و آفت کش ها و علف کش ها را تولید می کند که به آب های ساحلی وارد شده و بطور کلی سبب خسارت زیادی به اکوسیستم های دریایی می شود.
بیش از ۴۰۰ ناحیۀ مرده یا فضاهای مرده در اقیانوس که خالی از اکسیژن و حیات دریایی هستند در آب های ساحلی سراسر دنیا در سال ۲۰۰۸ وجود داشت که در دهۀ ۱۹۶۰، تنها ۴۹ ناحیه مردۀ اقیانوسی وجود داشت.
آن نواحی مرده بطور مرتب توسط کودهای بسیار زیادی که وارد نواحی ساحلی سراسر کشورمان می شوند، ایجاد می گردند و یکی از مهم ترین راه های برخورد با آن، این است که شیوۀ کشاورزیمان را تغییر بدهیم و این به معنای بکار بردن شیوه های کشاورزی معقولانه تر است، به ویژه تغییر در شیوۀ بکار بردن کودهای شیمیایی که کاهش دادن بسیار زیاد کودهای شیمیایی است و این کار در حقیقت بدون تاثیرگذاری خیلی زیاد بر محصول قابل انجام است و با مقدار گوشتی که ما تولید می کنیم، در ارتباط است. تولید گوشت در حقیقت مقدار گیاهانی که ما باید پرورش دهیم را افزایش می دهد و همچنین فضولات حیوانی بسیاری تولید می کند که بخشی از مشکل آلودگی مواد غذایی هستند. بنابراین آنها دو کار مهم هستند که ما می توانیم انجام بدهیم که بطور گسترده ای با بهبود شیوه های کشاورزی مرتبط هستند.
با نواحی مردۀ بسیار در اقیانوس ها، دوباره شیوۀ کشاورزی ما در ایجاد این نواحی مرده نقش دارد. خاک ها روبه اتمام است، خاک ها حاوی سطوح بالایی از کودهای شیمیایی، آفت کش ها و علف کش ها است که اقیانوس هایمان را می کشد. بنابراین تا زمانی که ما کودهای شیمیایی را بر روی خاکمان خالی می کنیم، تا زمانی که گاوها را بهم می فشاریم و مدفوع و فضولات زیادی تولید می کنیم، نواحی مرده خواهیم داشت.
تنوع زیستی دریایی بشدت درحال نابودی است. چرا؟ بخاطر ماهی گیری مخرب یا ماهی گیری بیش از حد، مانند تور اندازی در دریاها.
تحقیق اخیر توسط دکتر “بورس ورم” از دانشگاه “دالهوس” در “هالیفاکس”، نوا اسکوتیا”، کانادا، نشان می دهد که تا نیمی از گونه های اقیانوس بخاطر ماهی گیری بیش از حد از بین رفته اند.
بیش از ۸۰ درصد ذخایر تجاری بهره برداری شده بحد افراط استفاده می شوند و آنها نابود می شوند. برخی از آنها برای مثال، خرچنگ مدتهاست که در حال نابودی است. تعداد کشتی ها در برخی مناطق ماهیگری در چند دهه اخیر سه تا پنج برابر افزایش یافته است و ذخایر ماهی دیگر نمی تواند چنین سطحی از بهره برداری و استثمار را اداره کند.
دانشمندان نشان می دهند که اگر ماهی گیری به میزان فعلی ادامه یابد، حدود سال ۲۰۵۰ ماهیگیری جهانی بطور کامل سقوط خواهد کرد و “آبهای بی جان” خالی از ماهی را خلق خواهد کرد.
پرورش ماهی، یک نوع از دامپروری است که برخی می گویند به اصطلاح “یک جایگزین زیست پایدار” بجای ماهیگیری است، از نظر زیست محیطی آبهایمان را ویران می کند که در آن، آنها تهی سازی حیات اقیانوس را سرعت می بخشند. یک تا دو کیلوگرم از ماهی صید شده برای تولید یک کیلوگرم ماهی پرورشی مصرف می شود که در اصل ماهی صید شده را به شکارچی مصنوعی اقیانوس تبدیل می کند.
با توجه به وضعیت دنیایمان، حفظ گونه ها، چه بر روی خشکی یا در دریا، بنظر می آید که امر بسیار مهمی باشد، اما خوشبختانه در خشکی یک راه حل آماده وجود دارد. اتخاذ رژیم گیاهخواری در سطح جهانی می تواند از اکوسیستم ها، گیاهان و حیوانات محافظت کند و تغییرات اقلیمی را متوقف کند، زیرا هم تنوع زیستی و هم گرمایش جهانی یک دلیل مشترک دارند: مصرف محصولات حیوانی و صنعت دامداری.
خوردن گوشت زیاد راه بسیار کارآمدی برای تغذیۀ مردم نیست. در حقیقت یک هزینۀ زیست محیطی واقعا بالا در خوردن گوشت وجود دارد که گوشت در قسمت بالای زنجیرۀ غذایی قرار دارد و خوردن مواد غذایی که در پایین زنجیرۀ غذایی هستند، برای بیشتر مردم گیاهخوار شدن است، کارآمد تر خواهد بود.
گزارش مهم سال ۲۰۰۶ سازمان خواربار و کشاورزی سازمان ملل “سایۀ بلند احشام” تخمین زد که ۱۸ درصد از آلایندگی های گازهای گلخانه ای تولید شده بدست انسان، با پرورش دام مرتبط هستند و برآوردهای جدیدتر توسط محققان دیگر، وقتی تمام چرخۀ تولید و مصرف محصولات حیوانی را به حساب آوردند، دامداری را مسئول ۵۱ درصد یا بیشتر دانستند.
چطور انتخاب های غذایی ما در از بین رفتن تنوع زیستی تاثیر می گذارد؟ در “گزارش سایۀ بلند احشام” نویسندگان تاثیر خوردن گوشت را بر تنوع زیستی اینگونه توضیح می دهند:
“احشام اکنون 20 درصد از کل زیست تودۀ حیوانات خشکی و 30 درصد از سطح خشکی زمین را اکنون در بر گرفته اند که زمانی زیستگاه حیات وحش بود. براستی، بخش دامپروری می تواند نقش پیشرو در کاهش تنوع زیستی داشته باشد، زیرا که عامل اصلی جنگلزدایی و نیز یکی از عامل های پیشتاز در فرسایش خاک، آلودگی، تغییر آب و هوا، ماهیگیری بیش از حد، رسوب گذاری نواحی ساحلی و تسهیل تهاجم توسط گونه های غیر بومی است. صنعت دامپروری دلیل اصلی میزان هشدار دهنده از بین رفتن گونه های طبیعی است.”
در گزارش جدید اکتبر ۲۰۱۰، محققان هلندی کشف کردند که حفاظت از مناطق طبیعی برای متوقف کردن این انقراض سریع گیاهان و جانوران کافی نیست؛ به جای آن یکی از کارآمدترین خط مشی ها، تغییر رویه به یک رژیم غذایی بدون محصولات حیوانی است”. در آن تحقیق، با عنوان “بازنگری در استراتژی های تنوع زیستی“، آژانس ارزیابی محیط زیست هلند اثر اصلاح سطح جهانی الگوهای تولید و مصرف را در کاهش گونه های بنیادی ارزیابی کرد. سطح تنوع زیستی روی خشکی با استفاده از معیاری به نام “میانگین فراوانی گونه ها” (ام اس ای) تخمین زده شد که “ترکیب گونه ها در تعداد و فراوانی با حالت اولیه مقایسه شده و یک چهار چوب مشترک برای ارزیابی علل عمدۀ از دست رفتن تنوع زیستی فراهم می کند.” بعنوان مثال، تبدیل سرزمین های جنگلی به سرزمین های زراعی به معنی یک سقوط بزرگ در سطح “ام اس ای” یک ناحیه است بطوریکه تمام گونه هایی که برای زندگی به درختها و پوشش جنگلی وابسته هستند، از بین می روند. با مقایسۀ هشت انتخاب سیاستی متفاوت برای کاهش خط مبنای فرضی ۱۰ درصدی از دست رفتن تنوع زیستی جهانی بین سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۵۰، شامل حفاظت از نواحی طبیعی، مدیریت بهتر جنگل ها و اتخاذ رژیم بدون گوشت توسط بشر، رژیم غیر حیوانی، در میان تمام گزینه های ممکن بعنوان بهترین راه بقا و حفظ گونه ها تعیین شد.
بررسی ۲۰۱۰ برنامۀ محیط زیست سازمان ملل (یو ان ایی پی) با عنوان “ارزیابی تاثیرات زیست محیطی مصرف و تولید: اولویت محصولات و مواد”، کشف کرد که غذای حیوانی عامل بیشتر مسائل زیست محیطی جدی سیاره است. این مقاله بیان می کند، “دامداری و زراعت و نیز مصرف غذا یکی از مهم ترین عوامل فشارهای زیست محیطی، به ویژه تغییر زیستگاه، تغییر آب و هوا، مصرف آب و انتشارات سمی است.”
در خصوص این گزارش، مدیر اجرایی این سازمان “آخیم شتاینر” گفت: “این هیئت تمام دانش موجود را مورد بررسی قرار داده است و نتیجه گرفته که دو بخش وسیع در حال حاضر بر مردم و سیستم های حامی حیات سیاره بطور نامتناسب تاثیر بالایی دارد – اینها انرژی بشکل سوختهای فسیلی، دامداری و زراعت هستند، به ویژه پرورش احشام برای گوشت و محصولات لبنی.”
آسیب زیست محیطی ناشی از محصولات حیوانی آنقدر شدید است که “یو ان ایی پی” نتیجه گرفته: “کاهش قابل توجه تاثیرات تنها با یک تغییر قابل توجه جهانی در رژیم غذایی بدور از محصولات حیوانی امکان پذیر است.”
با توجه به تهدید بی سابقه ای که تمام حیات در زمین با آن روبرو است، بعنوان مردم جهان بر ما واجب است تا اقدامی فوری را انجام بدهیم و اخبار خوب دربارۀ نحوۀ برداشتن گامی ساده در استقبال از رژیم وگان را منتشر کنیم که این کار می تواند بطور همزمان کاهش گونه ها و تغییرات اقلیمی را متوقف کند. بیایید سریعاً به شیوۀ زندگی غیر حیوانی روی بیاوریم تا به دوران جدید و نورانی برای سیارۀ مان راهنمایی شویم.
http://www.pbl.nl/en/news/pressreleases/2010/20101005-Global-ecosystems-heavily-under-pressure.html
http://www.rivm.nl/bibliotheek/rapporten/500197001.pdf
http://www.guardian.co.uk/environment/2010/jun/02/un-report-meat-free-diet
http://www.telegraph.co.uk/earth/earthnews/7797594/Eat-less-meat-to-save-the-planet-UN.html
http://www.global-warming-truth.com/global-warming/
ارسال به 
