دانشمندانی که زندگی موجودات دریایی را در رودخانه مکنزی کانادا مطالعه میکنند دریافته اند که میزان مواد سمی مانند جیوه، بیفنیلهای چند کلردار (پی سی بی اس) و حشره کشهای مخرب “د د ت” در سالهای اخیر بطور چشمگیری افزایش یافته است. بتنهایی طی دهه گذشته، میزان جیوه ماهی 1.6 برابر افزایش یافته درحالیکه “پی سی بی اس” به شش برابر افزایش یافته و میزان “د د ت” سه برابر شده است. افزایش آنها به ذوب یخهای قطب شمال نسبت داده میشود، درحالیکه ذرات آلاینده هوازی که طی زمان در محیط زیست دست نخورده رسوب کرده بودند، اکنون که دما افزایش می یابد و یخها همچنان به ذوب شدن ادامه میدهند، درحال آزاد شدن هستند. محققین معتقدند که این امر باعث رشد جلبک ها، جانوران ریز شناور سطح دریا و دیگر موجوداتی که آلاینده ها را از آب جذب میکنند میشود که به نوبۀ خود مورد مصرف ماهی ها قرار میگیرند.
هم اکنون اکوسیستم دریایی بخاطر گرمایش جهانی دچار دردسر بزرگی شده است. ماهیگیری بیشتر فقط موضوع را بدتر می کند. همچنین، مسمومیت با جیوه موجب مشکلاتی برای حیات موجودات آبی است خوردن ماهی قطعا به آن کمک نخواهد کرد. اکوسیستم ساحلی نیز عمدتا از بیماریها و رشد بسیار زیاد جلبکها که سموم آزاد می کنند، تاثیر می پذیرند. اقیانوس یک بازیافت کننده فوق العاده است که بطور طبیعی می تواند آب را تصفیه کند و مواد مغذی تولید کند و دی اکسید کربن را به اکسیژن تبدیل کند و غیره. اقیانوس یک معجزه است. اما اگر ما این اکوسیستم را خراب کنیم برایمان فاجعه ببار می آورد. برای بدن ما، برای وجدان مان، برای مغز ما و برای سیاره مان بهتر است که ماهی را کنار بگذاریم. ما باید وگان باشیم.
