پرورش ماهی ها، فرایندی فوق العاده خشن و دردناک است. ماهی ها را هم مانند گاوها، مرغ ها و خوک ها به شیوه دامداری صنعتی پرورش می دهند و با آنها به زشتی رفتار می کنند. آن ها از ماهی های ماده تخم می گیرند و برای گرفتن نطفه از ماهی های نر، آنها را فشار داده و می دوشند که این شیوه ها فرایندی فوق العاده خشن و دردناک است و عذاب زیادی برای این هم زیستان حیوان حساس به دنبال دارد.
پرورشگاه های ماهی که در خشکی هستند ماهی های تازه به دنیا آمده را در تانک های بتنی نگه می دارند که بیش از ۳۵ متر طول دارند اما اگر پرورشگاه در دریا باشد آنها را در قفس نگه می دارند. تراکم انبارها شدیداً بالا است بطوریکه ۵۰ هزار تا ۲۷۰ هزار ماهی بسته به نوع گونه آنها در فقط یک تانک نگه داری می شوند؛ با این وجود این حیوانات در طبیعت آزادانه صدها کیلومتر در دریای باز شنا می کنند. این حبس شدید باعث استرس می شود که نتیجه آن حرکات مکرری می شود که اغلب در حیوانات محصور در باغ وحش ها و آزمایشگاه ها دیده می شود. بعلاوه ماهی ها اغلب بخاطر ضربه هائی که از همدیگر و یا از کناره های تانک و قفس ها می خورند، زخمی هستند.
تغذیه ی کارخانه ای که ماهی پرورش می دهد، کشتاری را در مقیاس گسترده در بر می گیرد. برای پرورش یک ماهی آزاد در یک محل پرورش ماهی، به طور متوسط به ۷۵ ماهی کوچک صید شده از دریا نیاز است. این مقدار ماهی ها به صورت حبه های غذایی در می آیند. لذا با پرورش ماهی در محل های پرورش ماهی آزاد فشار زیادی به اکوسیستم های اقیانوسی وارد می آید. بعلاوه، آنها مقدار زیادی از هورمون و آنتی بیوتیک استفاده می کنند. از آنجا که این ماهی های پرورشی پوستی به رنگ سفید تیره دارد، هیچ کس آنها را نمی خرد. به همین خاطر این افراد در غذای این ماهی ها رنگ می ریزند تا به طور مصنوعی آنها را سفید کنند. لذا حتی رنگ آنها واقعی نیست. این کار بسیار ویرانگر است، هم برای اکوسیستم و هم برای سلامت آن ها.
وقتی ماهی به اندازه لازم می رسد، قبل از کشته شدنش، بدون هیچ الزام قانونی به بی حس کننده، این موجود حساس درجه بندی و بعد کشته می شود. بنابراین وقتی هنوز به هوش هستند با زنده فریز شدن، یا وصل کردن الکترود به آنها یا خفه کردن آنها با محلول دی اکسید کربن مرگ شدیداً وحشتناک و دردناکی را تحمل می کنند یا بدتر از همه وقتی که هنوز به هوش هستند آبشش های آنها را وحشیانه باز می کنند و اندام های داخلی آنها را بیرون می آورند.
هیچ گونه قوانینی که از ماهی ها در برابر بی رحمی یا سوء استفاده حمایت کند، وجود ندارند.
دکتر جاناتان بالکومب، رفتار شناس حیوانات می گوید: “ماهی نخورید. وگان بودن را انتخاب کنید. سازمان شفقت برای حیوانات، به محض دیدن این صحنه ها، اظهار داشت: “در خصوص ماهی ها بدیهی است که عمل دردناکی مانند کندن پوست آن ها، درحالی که آن ها زنده و متوجه هستند، بی رحمانه، غیر انسانی و بدون دلیل است.”
ماهیگیری و تاثیر مخرب آن بر اکوسیستم
در تحقیقی که در مجلۀ علمی طبیعت منتشر شد محققان نتیجه گرفتند که صنعت ماهیگیری به سرعت اکوسیستم های اقیانوسی را نابود می کند، صنعتی که ۹۰ درصد از ذخایر بزرگ ماهی در اقیانوس را تنها در ۵۰ سال گذشته نابود کرده است. در یک نوع از ماهیگیری تجاری با نام “صید ترال“، تورهای عظیم به اندازۀ یک زمین فوتبال در کف اقیانوس کشیده می شوند، نه تنها ماهی ها را بالا می کشند بلکه اشکال دیگر آسیب پذیر حیات دریایی را نیز بالا می کشد.
تاثیرات نه تنها کشتن ماهی ها توسط ما هستند بلکه کشتن دیگر زندگی های دریایی نیز هستند. دلفین ها، لاک پشت ها، و سایر موجودات زیبای دریایی نیز متاسفانه قربانیان صنعت تولید غذای دریایی هستند. ماهی هایی که در اقیانوس ها، رودها و جاهای دیگر هستند، به شدت تحت تأثیر میزان زیاد آلودگی و آشغال هایی هستند که انسان ها هر روز به درون این بسترهای آبی می ریزند.
افرادی که ماهی مصرف می کنند مقدار زیادی از مواد سمی موجود در این موجودات را به بدن خود وارد می کنند. ماهی ها در آبی زندگی می کنند که بسیار آلوده است، شما هرگز این آب ها را نمی نوشید، اما ماهی هایی آلوده به باکتری، فلزات سنگین و نفت را به صورت غذا، به بدن تان وارد می کنید. تحقیقات بسیار نشان داده اند که ماهی ها اغلب در بدن خود مقدار زیادی جیوه دارند. مقدار زیاد جیوه، موجود در گوشت این ماهی ها، به بدن افرادی که آنها را مصرف می کنند، وارد می شود و نارسایی های تنفسی و دیگر بیماری ها را موجب می شود. تحقیقات بسیار نشان داده است که زنانی که در دوران بارداری به مصرف ماهی می پردازند، دارای کودکانی کندهوش می شوند.
گزارش پیتا با عنوان “ارزیابی رفاه حیوانات و اثر ماهیگیری و شیلات هندوستان بر محیط زیست”
در این گزارش آمده است: صنعت ماهیگیری، موجب نابودی سریع گونه های دریایی از اقیانوس ها می شود، بی آنکه ذره ای به بقای این موجودات یا حتی بشریت در آینده بیندیشد. ماهیگیری تجاری و شیلات، اثری بسیار منفی بر محیط زیست دارد. ماهیگری تجاری، تنوع زیستی را نابود می کند، چرا که تورهای بزرگی که در مسیر حرکت ماهی ها انداخته می شوند، زیستگاه های مرجانی را نیز از بین می برد. ماهیگیران تجاری آنقدر اکوسیستم دریایی را نابود کرده اند که تعداد برخی از گونه های ماهی بزرگ، نسبت به دهه ۱۹۵۰، ۹۰درصد کاهش داشته اند. بر اساس یک تحقیق، این احتمال هست که به خاطر ماهیگیری بیش از اندازه، کاهش زیستگاه ها، تغییرات اقلیمی و آلودگی، تا سال ۲۰۴۸، اقیانوسها بدون ماهی باشند. پرورش ماهی موجب کاهش شدید اکسیژن در آب ها و آب نهشت ها در مناطق محصور ساحلی شده، و محیط های آبی را به طور مفرطی، عاری از اکسیژن نموده است.
گزارش سال ۲۰۰۵ سازمان خواربار و کشاورزی سازمان ملل، چنین نتیجه گیری کرد: یک چهارم از گونه های دریایی جهان، به خاطر ماهیگیری افراطی، به شدت رو به کاهش هستند و یا تحت روند احیا می باشند. آنها به خاطر ماهیگیری افراطی به شدت رو به کاهش گذاشته اند. حدود نیمی از این گونه ها کاملاً مورد استثمار قرار می گیرند چراکه آنها را تا آخرین حد توان، مورد صید قرار می دهند. ۸۲ درصد از گونه های دریایی آب های شیرین، آب های سرد، آب های شور، در معرض خطر انقراض هستند، یا آسیب پذیر می باشند.
کشتی های ماهیگیری اندازه ای بزرگتر از زمین فوتبال دارند و گاهی ۶ ماه پیاپی برای صید در دریا می مانند. سفر با این کشتی ها به همان اندازه بر محیط زیست اثر ویرانگر دارد که استخراج رو باز از معادن. برآورد شده که این اقدام به نابودی ۱۰ هزار گونه دریایی منجر می شود. تحقیقات علمی نشان می دهد که ماهی هایی که سعی در فرار از تور ماهیگیری دارند، آنقدر اضطراب دارد که ۱۰تا ۳۰ درصد از آنها جان می سپارند و ۷۰ درصد از شاه ماهی ها از بین می روند.
ماهی ها به عنوان حیوان خانگی
در مورد نگهداری ماهی ها به عنوان حیوان خانگی چطور؟ دکتر اسندون در این باره می گویند:
“اگر شما بپذیرید که ماهی ها می توانند درد و ترس و اضطراب را حس کنند، باید این را نیز قبول کنید که اگر شما یک ماهی را برای لذت خود به دام اندازید، موجب درد و ترس در آن ماهی می شوید و این ثابت شده است که ماهی ها به شدت اضطراب پذیر هستند و از مرگ، رنج می کشند و رفتارهای بعدی آنها پس از رهایی نیز تحت تأثیر مدت اسارت آنها می باشد. در مورد نگهداری ماهی ها در خانه، فکر می کنم این کار غلط است، و هر حیوانی، در شرایطی نظیر این با محیط هایی تکراری، دچار خستگی و درماندگی می شود و شاید به بیماری نیز مبتلا شود. شما نمی توانید یک سگ را در همین شرایط، با هوای گرفته، بدون هیچ انگیزه ای، نگه دارید، نمی توانید چنین کنید اما برای ماهی ها چنین می کنیم.”
یک راه حل ساده وجود دارد
به گفتۀ “ادی گارزا” و گروه “شفقت برای حیوانات،” یک راه حل ساده وجود دارد. ما می خواهیم مردم بدانند که آن ها باید از ماهی ها چشم پوشی کنند و رژیم وگان (کاملا گیاهی) را انتخاب کنند که بهترین راه برای کمک به توقف بی رحمی به حیوانات است. مردم می خواهند بدانند اما در تمام این مدت تا حد زیادی در تاریکی و نا آگاهی نگه داشته شده اند. و ما اینجا هستیم تا به آن ها اجازه دهیم بدانند که راه بهتری وجود دارد. آن ها می توانند برای کمک به سیاره، برای کمک به حیوانات و بهبود سلامتی خودشان رژیم شان را عوض کنند.
گروه “شفقت برای حیوانات” فعالانه آگاهی عمومی را دربارۀ کشتار خشونت آمیز ماهی ها و سایر حیوانات توسط صنعت پرورش حیوانات بالا می برد و همچنین مردم را به اتخاذ رژیم فاقد محصولات حیوانی تشویق می کند.
ماهیگیری: صنعتی بی رحمانه و مخرب محیط زیست (قسمت اول)
برای اطلاعات بیشتر دربارۀ ظلم به ماهی ها و حفاظت از ماهی ها و دیگر موجودات آبزی لطفا از سایت های زیر دیدن فرمائید:
www.MercyForAnimals.org/fish
شفقت به حیوانات – Mercy For Animals
www.MercyForAnimals.org
انجمن حفاظتی چوپان دریا- Sea Shepherd
www.SeaShepherd.org
http://www.peta.org/issues/animals-used-for-food/fish-feel-pain.aspx
http://www.sebiology.org/animal/lynne.html
http://www.chester.ac.uk/departments/biological-sciences/staff/lynne-sneddon
سیاحت در زندگی درونی حیوانات با دکتر جاناتان بالکومب (قسمت سوم)
سیاحت در زندگی درونی حیوانات با دکتر جاناتان بالکومب (قسمت دوم)
سیاحت در زندگی درونی حیوانات با دکتر جاناتان بالکومب (قسمت اول)
