مقاله ای که در پیش روست در رابطه با پروژه ای است همه جانبه و بر پایه منابعی برای آینده که مخترع، طراح و آینده نگر مشهور آمریکایی، ژاک فرسکو از طرفداران آن است و این چنین اظهار می کند: “من به آرمانگرایی باور ندارم. من بر این باورم که هر شهر را می توان پیوسته بهبود داد، اینکه مرز نهایی وجود ندارد، همیشه میتوان ماشین های بهتر ساخت، همیشه میتوان حمل و نقل را بهتر کرد. همیشه میتوان تغییر کرد.”
پروژه ونوس، یک طرح جامع است برای ایجاد جهانی که در آن،انسان ها، حیوانات و طبیعت در آرامش در کنار هم زندگی کنند. هدف از این طرح حل همه مسائل جدی جهان امروز از جمله تغییرات اقلیمی و گرسنگی، بر اساس بازسازی جامعه جهانی است. آقای فرسکو مطمئن است که این تغییر عظیم جهان، به ایجاد عصری نو و مملو از هماهنگی، فراوانی و پیشرفت های فرهنگی می انجامد.
“اجرای پروژه ونوس، ما را از سیستم اقتصاد کنونی که بر پایه پول است، به اقتصادی بر پایه منابع سوق می دهد که در آن نعمت های سیاره، به عنوان میراثی برای همه مردم در نظر گرفته می شود و طراحان و مهندسان با استفاده از فن آوری پیشرفته، شهرهایی کامل و زیست پایدار می سازند.“
ژاک فرسکو، در سال ۱۹۱۶ به دنیا آمد و در نیویورک، آمریکا بزرگ شد. از نظر تحصیل، او اغلب به طور خود آموز کار کرد. وقتی جوان بود، به مهندسی هوایی خیلی علاقه داشت و بعد به طراحی فن آوری های جدید هوایی مانند سیستم هایی برای هواپیماهای بدون صدا و بدون آلاینده و سیستم ابداعی برای ساختار بال هواپیما پرداخت.
او می گوید: “پیشینه من خیلی متفاوت بوده است. پدربزرگم، به من گفت که مردم از سراسر جهان به آمریکا می آیند و ایده هایی را با خود می آورند، از مطبوعات چاپی گرفته، تا زبان، مذهب و همه این چیزها توسط افراد مختلف و از فرهنگ های متفاوت به اینجا آورده شده اند و او گفت: “ژاک، اگر واقعاً جهان را دوست داری، چرا پیمان وفا داری نمی بندی که از طبیعت، اقیانوس ها و همه مردم جهان مراقبت کنی. تنها با یک کشور، پیمان وفاداری نبند.“
آقای فرسکو را یک نابغه و دور اندیش به حساب می آورند. او در زمینه طراحی صنعتی پیشینه دارد و قبلاً به عنوان مشاور و محقق در صنعت هوایی بوده است. وی توسط یک کارخانه هواپیما سازی استخدام شده و از او خواستند تا بر روی مسائل فنی که هیچ شرکتی قادر به حل آنها نبوده، کار کند. او موضوع را این چنین تعریف می کند: “به من گفتند: وقتی یک هواپیمای بزرگ فرود می آید و چرخ هایش با زمین تماس پیدا می کند، لاستیک چرخ ها فرسوده می شود و این چرخ ها خیلی گران هستند، آیا می توانید در این باره کاری انجام دهید؟”من گفتم: “سعی ام را می کنم.”و بعد از یک ساعت و نیم، یک چرخ طراحی کردم که در وسط آن پره بود، تا وقتی چرخ فرود باز می شود، باد چرخ را بچرخاند و وقتی چرخ ها با چرخش به زمین برخورد کنند، آسان تر خواهد بود و فرسایش چرخ ها کمتر می گردد و بعد از سه هفته، به من گفتند:”ژاک، تو در عرض سه هفته، بیش از کل تاریخ هواپیمایی، در این زمینه کمک کردی.“
او کتاب های زیادی نوشته، از جمله طراحی آینده که به صورت فیلم های مستند در آمده و بطور گسترده به همه جا رسیده، همچنین در گفتگوهای تلویزیونی و رادیویی و سمینارهایی در جهان ایده های خود را رواج داده است. رؤیاهای او برای آینده به پروژه ونوس انجامیده که او در سال ۱۹۷۵با همکارش، رکسان میدوز آغاز کرد. این پروژه در حال اجراست و محل آن در مرکز تحقیقاتی به مساحت ۹ هکتار، در فلوریدا، آمریکا می باشد.
ژاک فرسکو به عنوان طراح پروژه ونوس و اقتصاد بر پایه منابع موضوع را اینگونه باز می کند:
“پروژه ونوس زمین را میراث عمومی همه مردم جهان اعلام می کند. کلیه منابع، تمامی دانش، باید برای همه مردم باشد. دیگر حق انحصاری وجود ندارد. با این حال از همه مردم مراقبت می شود. دیگر پولی در کار نیست. پروژه ونوس بیان می دارد که ما تعداد زیادی مشکلات حل نشده داریم و باید روی آنها کار کنیم، روی همه مسائل حل نشده. اگر من قدرت اجرایی داشتم، همه سربازان را به دانشکده می فرستادم تا به حل کنندگان مشکل تبدیل شوند، زیرا ما میلیونها مشکل داریم که هنوز حل نشده اند و جنگ هیچ مشکلی را حل نمی کند“.
آقای فرسکو بر این باور است که برای ایجاد پیشرفت واقعی به عنوان جامعه جهانی، همه فرهنگ ها باید متحد با همدیگر کار کنند. تنها در آن صورت است که یک جامعه واقعی جهانی پدیدار می شود که به رفاه همه کمک می کند.
“به نظر من، همه بر روی زمین مهم هستند و من فکر می کنم همه کشورها باید کمک کنند و ما به خیلی از کشورها خیلی چیزها بدهکار هستیم. من دوست دارم همه به همدیگر بپیوندند و روی مشکلات عمومی کار کنند، نظیر سرطان، بیماری قلبی، مشکلات همگانی ای که همه مردم در سراسر جهان را آزار می دهند، بدون ارتش، بدون نیروی دریایی، بدون پلیس و بدون زندان. تا زمانیکه ارتش، نیروی دریایی، پلیس و زندان باشد، ما متمدن نیستیم، این نظر من است. البته که همه اینها را نمیتوان به یکباره درک کرد، اما من میتوانم به شما بگویم که فرهنگ ها مردم را شکل داده اند. اگر شما طوری بزرگ شده باشید که در باورتان، چیزهای خاصی درست باشند و چیزهای خاصی نادرست، با یک نظام ارزشی ثابت زندگی می کنید که آن را از گذشته دور به ارث بردید. من می گویم که در آینده همه نژادها با همدیگر بزرگ می شوند و کودکان نگرش خاصی در مورد ژاپنی ها، چینی ها، یونانی ها یا لهستانی ها ندارند.“
“من حدود ۱۵ سال داشتم که مدرسه را ترک کردم. عادت داشتم با کتاب هایم از خانه خارج شوم، چون مادرم موضوع را درک نمی کرد و به کتابخانه یا موزه یا موزه علم و صنعت در نیویورک می رفتم و هر چیزی دوست داشتم، می خواندم و به همه دیدگاه ها از مردم مختلف گوش می کردم.“
مطالعه در مورد جهان، سیاست و جوامع سبب شد که ژاک فرسکو به این باور برسد که سیستم پولی جهان عامل اصلی بسیاری از مسائل ضروری است که سیاره ما امروز با آنها روبروست و راه حل آنها تغییر به سوی اقتصاد بر پایه منابع است. این اصل، مرکز فلسفه آقای فرسکو و پروژه ونوس است. “من به اقتصاد بر پایه منابع اعتقاد دارم .بر پایه منابع، به جای پول. حضرت عیسی دلالان را از معبد بیرون کرد و آنها به من می گویند: بدون پول، مردم انگیزه شان را از دست می دهند. این یک داستان ساختگی است که به آن تداوم بخشیدند، زیرا آنچه آنها درک نمی کنند اینست که ماهاتما گاندی هر چه کرد برای پول نکرد. کسی به گاندی ۲ هزار دلار یا ۱۰۰ هزار دلار نداد تا برای آزادی هند کار کند. او این کار را کرد، چون به آن باور داشت. مارتین لوتر کینگ به خاطر پول راهپیمایی نکرد. او تا جنوب آمریکا رفت، زیرا به آنچه انجام می داد، باور داشت. من بر این باورم که وقتی مردم به آنچه انجام می دهند باور داشته باشند و برای بهبودی جامعه کار کنند، مشکلات انسانی خیلی کمتر می شود.”
فرق اقتصاد بر پایه منابع،با اقتصاد بر پایه پول چیست؟ پروژه ونوس، تفاوت های زیادی با سیستم پولی دارد. همه مردم در پروژه ونوس بدون هزینه، به مایحتاج زندگی دسترسی دارند. بر اساس این پروژه، همه مردم جهان، به مایحتاج زندگی خود به یک اندازه دسترسی دارند. مدارس، متفاوت خواهند شد. آنها به بچه ها خواهند آموخت که همه مردم به چیزهای مشابه نیاز دارند: مثل هوای پاک، آب پاک، غذای مقوی و به بچه ها آموزشهای مربوطه را می دهند. زمین به همه تعلق پیدا می کند. جامع آینده، به نیازهای همه مردم رسیدگی می کند.
شهرها در این پروژه چگونه خواهد بود؟ شهرهای این پروژه به سبک مدور ساخته می شوند تا از نظر زمین و انرژی ماکزیمم بهره وری ایجاد شود و مراکز تحقیقاتی و آموزشی در مرکز شهر قرار می گیرند. مراکز خاصی نیز به تأمین اقلام و خدمات برای شهروندان می پردازند و پارک های وسیع و فضاهای سبز در اطراف مناطق مسکونی قرار می گیرند و ما یک هشتم از سیستم را طراحی می کنیم و بعد این یک هشتم را تکرار می کنیم و به این ترتیب از هزینه ها کم می کنیم. ما مراکز تحقیقاتی بزرگ و استاندارد را در مرکز شهر طراحی کرده ایم. یکی از مراکز میتواند تحصیلی باشد، دیگری می تواند برای کشاورزی باشد و دیگری برای تولید کالاها و ارائه خدمات. به این شکل همه چیزهای لازم برای یک شهر را داریم. همه بام ها، فتوولتائیک هستند. آنها برق تولید می کنند. دیگر در این شهر چیزی به واردات خارجی وابسته نیست. این شهر مثل یک مؤسسه خودکفا و خود مراقبت است. این شهر یک سیستم حمل و نقل داخلی دارد. شما شماره جایی که میخواهید بروید را می گیرید یا آن را بیان می کنید. مثلاً می خواهید به مرکز هنری بروید، یا مرکز موسیقی، یا مدرسه، سوار وسیله نقلیه می شوید و آن در کمتر از ۲۰ دقیقه شما را به آنجا می برد و به جای اینکه در این شهر وسیله شخصی داشته باشید و هر شخص خودش رانندگی کند و بعد تصادف رخ دهد و جمعیت به خطر افتند، از خودرو عمومی استفاده می شود و در این شهر کسی ماشین شخصی ندارد.
در مورد ارتباطات بین شهری چه تمهیداتی در نظر گرفته اید؟ اگر می خواهید از یک شهر به شهر دیگر سفر کنید، راه آهن تک ریلی داریم. وقتی به شهر مقصد رسیدید، قطار شما را در وسط بخش بعدی پیاده می کند،که این بخش می تواند یک محوطه سرباز باشد و یک قطار هم شما را به سراسر شهر می برد و در بخش های مختلف پیاده می کند و بعد وارد بخش دیگری می شوید که در آن یک آسانسور است. برخی از واحد های حمل و نقل میتوانند شما را به بالا، پایین، به اطراف یا از یک سو به سوی دیگر ببرند. لذا نیاز نیست که پیاده شوید و وارد یک واحد حمل و نقل دیگر بشوید. خود واحدهای حمل و نقل از ساختمان بالا می رود و ۴۰ نفر را در خود جای می دهد و آنها را در محل کارشان پیاده می کند. در وسط شهر، ساختمان های کوچک در همه جا وجود دارند. ۸ ساختمان کوچک در اطراف گنبدهای کوچک، مراکز ارائه کالا هستند که می توانید به اقلام مورد نیاز دسترسی داشته باشید. بعد از گرفتن دوربین، هر چقدر خواستید عکس می گیرید و بعد دوربین را به مرکز ارائه دهنده، پس می دهید. می توانید یک ماه یا بیشتر هم آن را نگه دارید. اما وقتی کارتان تمام شد، آن را به مرکز دوربین باز می گردانید تا بقیه مردم هم بتوانند از آن استفاده کنند. وقتی کارتان با دوربین تمام شد،بعد از سه، چهار روز یا یک هفته آن را بر میگردانید، تا دوربین بتواند همیشه مورد استفاده قرار گیرد.
سایر خدمات رسانی در این شهرها چگونه خواهد بود؟ مدارس، خدمات دندانپزشکی، خدمات درمانی، دسترسی به کالاها و خدمات و همه چیزهای مورد نیاز جامعه در این شهر وجود دارد و فاصله همه مناطق تا مرکز ارائه کالا و خدمات به یک اندازه است. همه ضایعات در زیر جاده ها بازیافت می شوند و همه حمل و نقل ها به شهر با سیستم های حمل و نقل زیر زمینی انجام می شود، تا در شهر ترافیک ایجاد نشود و قطاری که شما را به اطراف شهر می برد، ۹ متر زیر زمین است. مثل فرانسه یا انگلیس نیست که در آنها اتوبوس ها یا ماشین ها در خیابان های شهر حرکت کنند و مجبور باشند در هر گوشه توقف داشته باشند، چون باید صبر کنند تا ماشین های دیگر عبور کنند. در فاصله ۹ متری عمق زمین دیگر نیاز به توقف نیست، بلکه می توانند به هر جایی که میخواهند بروند.
آرمان پروژه ونوس چیست؟ آرمان پروژه ونوس اینست که از طریق فن آوری پیشرفته، همه ساختمان ها طوری ساخته شوند که با محیط زیست هماهنگ باشند و محله های پاک، آرام و ایمن ایجاد می شود. ساکنین شهر، می توانند شادمانه زندگی کنند و بر خلاف شهرهای امروزی، زندگی هایی سازگار و عاری از سر و صدا و اضطراب داشته باشند. در پروژه ونوس،کارها و تحقیقاتی انجام می شوند تاساده ترین روش که حداقل مقدار انرژی را مصرف می کند، برای ساختمان های شهر استفاده گردد، بطوریکه نیاز انسانها برطرف شود. ساختمان ها باید سلامت مردم را تأمین کند و با فیلترهای هوای الکتروستاتیک هوا را پاک نگه می دارد، تا شما دیگر گرد و غبار یا هر چیز دیگری تنفس نکنید. در آینده هیچ صنعتی سر و صدا نخواهد داشت. سیستم هایی هستند که مرزهای موج صوتی ایجاد می کنند و از سر و صدا جلوگیری می نمایند. لذا شما می توانید در آینده از مقابل یک کارخانه رد شوید و صدایی نشنوید. در آینده اکثر چیزها بدون سر و صداست.
با طرح پروژه ونوس، انرژی شهرهای ما چطور تولید می شود؟ “انرژی شهرهای آینده، از طریق گذاشتن فتوولتائیک بر بامها تأمین می شود. همچنین درون ساختمان نیز از مصالح مرکب یا کامپوزیت استفاده می شود و وقتی خورشید طلوع می کند، ساختار حرکت می کند که به مصالح مرکب، مبدل فشار می گویند. آنها با انبساط و انقباض برق تولید می کنند. لذا همه جاده ها، همه بام ها نه تنها فتوولتائیک هستند، بلکه متمرکز کننده گرما نیز می باشند. در مناطقی که انرژی طبیعی آتشفشان دارید، میتوان برای جوشاندن آب و چرخاندن توربین ها از گرمای آتشفشان استفاده کرد و ما در زمین به اندازه کافی انرژی آتشفشانی داریم که بتوانیم هزاران سال از آن استفاده کنیم، حتی اگر فقط همین را داشته باشیم، البته باید آن را توسعه دهیم. “برداشت از جریان خلیج” برداشت انرژی از آبهای جاری در زیر اقیانوس است. در اقیانوس جریان آبهای سرد هست و همچنین جریان آبهای گرم که در جهت های مختلفی در حرکت هستند. می توانیم با گذاشتن یک توربین انرژی آنها را برداشت کنیم. هزاران راه مختلف برای تولید برق وجود دارد. ما به نفت و بنزین، یا زغال سنگ نیاز نداریم، اینها انرژی های پاکی نیستند. در آینده مقدار ضایعات خیلی کم خواهد بود. امروز ما چیزهایی را تولید می کنیم که فرسوده یا خراب می شوند، و لذا ما مقدار زیادی تلویزیون، کامپیوتر و موبایل داریم که در اسقاطی ها افتاده اند. در آینده ما چیزهایی را طراحی می کنیم که بادوام باشند، لذا میتوان خیلی راحت یک بخش را تعویض کرد، با زدن آن به برق، در آوردن ترانزیستور و گذاشتن یک ترانزیستور دیگر. ترانزیستور چشمک می زند و به شما می گوید مشکل کجاست و اگر امکانش باشد که موبایلتان خودش را تعمیر کند، می کند. به عبارت دیگر در هر دستگاه سه مقاومت یا ترانزیستور هست که وقتی یکی خراب می شود، دیگری به جای آن کار می کند. فکر می کنم دستگاه ها می توانند هر کاری که انسان انجام می دهد را انجام دهند، فقط احساس ندارند.”
آقای فرسکو برای بسیاری از مسائل زیست محیطی که امروزه جهان با آنها روبروست، نظیر کمبود آب تمیز و آشامیدنی در جهان، راه حل های ابداعی دارد از جمله: “وقتی باران می بارد، ما آب را برداشت می کنیم و آن را به سوی دریاچه های ذخیره آب هدایت می کنیم و به جای سیلاب، کانال هایی در سراسر جهان می سازیم، در کشورهای مختلف و آن کانال ها، جریان آب را به سوی گودال های بزرگی که در زمین حفر کردیم، هدایت می کنند، مثل گودال هایی که برای استخراج از معادن حفر کردیم. ما در همه جای جهان، گودالهای زشتی را حفر کرده ایم. اما در آینده، در این گودال ها آبهای سیلاب را ذخیره می کنیم تا بعد از آن استفاده کنیم. ما در آب کلر نمی ریزیم. آیا میدانید که در همه شهرهای بزرگ، در همه منابع آب، مواد مومیایی وجود دارد؟ وقتی به اجساد مردگان مواد مومیایی می زنند، اینها وارد زمین می شوند و بسترهای آبی را آلوده می کنند. وقتی گیاهان را سم پاشی می کنید، شستن آن سم ها خیلی سخت است، و آنها وارد غذایی می شوند که شما می خورید. لذا به تدریج همه مسموم می شوند، با رنگ های مصنوعی، با طعم های مصنوعی، با اسانس های مصنوعی. در آینده هیچ چیز مصنوعی نیست. همه چیز در آینده، به طور ارگانیک کشت می شود.”
پروژه ونوس در نظر دارد که در دریاها نیز شهرهایی بسازد، که این شهرها از مراکز تحقیقاتی و آموزشی نیز برخوردارند و هدف از این کار چیست و طراحی آن به چه صورت است؟ هدف از آنها بهبود شرایط اکولوژیکی اقیانوس های ماست. در طراحی های مختلف ما در دریاها شهرهایی داریم. هدف از ساختن شهر در دریا، ایجاد یک دانشگاه در دریاست. برای آموزش دانشمندان دریایی، زیست شناسان دریایی و کار آنها احیاء آبسنگ ها و جبران خسارت هاست. شهرهای درون دریا، واحدهایی دور از شهر نیز دارند. که به آنها “گوه” می گویند. گوه از بتون ساخته شده و در خود بخش هایی دارد و این گوه یدک کشیده می شود و در فاصله 1/6 کیلومتری در جلو جزیره قرار می گیرد. لذا اگر سونامی روی دهد، امواج به اندازه 1/6 کیلومتر از شهر دور هستند، متوجه شدید؟ به این شکل با سونامی نیز برخورد می کنیم.
نحوه برخورد طرح با زلزله چگونه خواهد بود؟ از آنجایی که زلزله ها معمولاً به خاطر فشار زمین که به مرور ایجاد شده، روی می دهند. ما سنسورهایی خواهیم داشت. امروزه می توانیم با تجهیزات بخش معدن، گودال هایی به عمق 9/5 کیلومتر حفر کنیم و لذا می توانیم سنسورها را در زمین بگذاریم تا از قبل متوجه شویم که چه وقت این فشارها ایجاد می شوند.
آیا انجام این تمهیدات توجیه اقتصادی دارد؟ ما با پروژه ونوس در آینده مشکل هزینه نخواهیم داشت.
آیا منابعی برای این کار دارید؟ بله، داریم و همه اینها محاسبه شده است. مرکز پروژه ونوس در منطقه ای ناب در جنوب- مرکز فلوریدا، آمریکا در یک قطعه زمین ۹ هکتاری قرار گرفته است و در آن یک مرکز تحقیقاتی و تعدادی ساختمان که توسط من و خانم میدوز طراحی شده، قرار دارد. درون این ساختمان ها مدل ها، تصاویر، طرح ها و نمونه های زیادی مرتبط با پروژه ونوس قرار دارد. در این مرکز کارگاه های آموزشی اطلاعاتی برای عموم مردم گذاشته می شود که شرکت کنندگان می توانند به طور مستقیم با من و خانم میدوز در مورد ایده هایمان گفتگو کنند.
نحوه برخورد با تعدد سلایق در ساختمان سازی چگونه خواهد بود؟ در آینده نمونه های مختلفی از ساختمانها وجود دارند. افراد مختلف با سلیقه های مختلف انواع مختلف ساختمان ها را انتخاب می کنند. اما در بسیاری از موارد، اکثر ساختمان ها به شکل منحنی هستند. آنها منحنی یا خطوط خمیده دارند و این سبب می شود که ساختمان خیلی قویتر شود و از مصالح کمتری در آن استفاده شود و به این شکل فضای آزاد زیادی در ساختمان ها وجود دارد که مردم می توانند در آن استراحت کنند، همانطور که در این ها فضای آزاد زیادی می بینید. اما مردم ساختمانی را انتخاب می کنند که با حرفه و علایق آنها سازگار باشد. لذا ساختمان ها بر اساس علایق ساکنین آن هستند. علاوه بر آن، مردم برای انتخاب ساختمان مسکونی مورد نظر خود، انتخاب های زیادی دارند. همه خطوط خمیده اند و این سبب می شود که ساختمان قویتر باشد و قایق ها و هلیکوپتر نیز برای مصرف مردم مورد استفاده هستند. در آینده فکر نمی کنم مردم بخواهند مالک چیزی باشند. همه چیز هست و می توانند از آنها استفاده کنند. اما کسی مالک چیزی نیست. تا هر زمان که بخواهید می توانید در ساختمان زندگی کنید. می توانید به هر جایی که دوست دارید، سفر کنید و بعد اگر به اینجا بیایید، شاید در آینده، یک مرکز هنری هم در اینجا باشد، جایی که اقلام هنری باشد و شما به هر چیزی که بخواهید، دسترسی داشته باشید. همه چیز رایگان است و در اینجا ساختمان های مختلف با مکانیزم های مختلف می بینید که برای اهداف مختلف به کار می روند و این نشانگر سفر هیجان انگیز همه مردم جهان، برای رفتن به فضا با همدیگر و استفاده از آن توسط همه مردم است. در آینده روی همه ساختمان ها باغچه خواهد بود و روی بام همه ساختمان های بزرگ، یک باغ و همچنین ژنراتورهای خورشیدی خواهد بود.
ژاک فرسکو اینطور می بیند که در آینده، همه کارهای تکراری توسط دستگاه های خودکار انجام می شود و لذا مردم وقت آزاد بیشتری دارند تا در زمینه های مورد علاقه شان اکتشاف کنند و به پیشرفت جامعه کمک نمایند:
“ما در آینده به این شکل ساختمان ها را می سازیم. توسط یک دستگاه که یک قالب دارد و بعد ساختمان ها را فشرده می سازد. سپس یک پرتو لیزر، آنها را برش می دهد و این دستگاه، بخش های ساختمان را برداشته به دستگاه دیگری، منتقل می کند و این دستگاه ها ساختمان را به سمت شیب هل می دهند و وقتی ساختمان به آنجا رسید، فلزات حافظه دار قفل شده و در جای خود حفظ می شوند. ساختمان روی یک اسکله خشک ساخته می شوند، در کل منظور این است که ساخت آنها مثل کشتی است. بعد دستگاهی به محل می آید و پنجره ها و همه چیز را نصب می کند. سپس وقتی ساختمان تمام شد،۱۰ ساختمان تکمیل شده داریم که با آب آنها را حمل می کنیم؛ چون آنها روی آب ساخته می شوند و بعد ساختمان را تا محل شناور می کنیم. سپس در زیر ساختمان، توربین آبی قرار می دهیم. بعد ساختمان را به این شکل تا محل می بریم. به جای اینکه مصالح ساختمانی را به آنجا ببریم و آنها را برش دهیم و ساختمان سازی کنیم، همه را در اسکله انجام می دهیم، سپس روی آب حمل می کنیم، زیرا با آب میتوان کالاهای سنگین را حمل کرد و نیاز هم نیست که این کار سریع باشد و این دستگاه، ساختمان ها را به روی کانال می برد. سپس آب توسط خورشید بخار می شود و درون آن تقطیر می شود و بعد آب آشامیدنی به دست می آید، آب بدون نمک، بدون اینکه هزینه ای برای انرژی صرف شود، فقط با استفاده از خورشید و بعد آن را با آب شور پر میکنیم و برای آبیاری و کنترل سیل به کار می بریم. لذا همه آبها به سمت خلیج های ذخیره آب هدایت می شوند و دیگر سیلابی رخ نمی دهد.”
آقای فرسکو آینده ای را می بیند که در آن سیستم های کامپیوتری محیط زیست جهان را کنترل می کنند و اطلاعات دقیق و صحیح در مورد رویدادهایی که به توجه فوری ما نیاز دارند، ارائه می دهند:
“این نشانگر دولت آینده است که کاملا کامپیوتری خواهد بود. یعنی کامپیوترها بر کاشت و تولید محصول، بر برداشت آن، بر کاشت دانه و بسته بندی و همه چیزهای دیگر نظارت دارند و صفحه نمایش های مختلف تصاویری از همه بخش های زمین را به شما ارائه می دهد. مثلا بروز یک طوفان، لذا می توانید در این صفحات هر بخش از زمین را ببینید. از ۴۸۲۸ کیلومتری در فضا، شما می توانید بیماری گیاهان را مورد عکس برداری قرار دهید. آنها به رنگ سرخ هستند و اگر شما از جنگل آمازون عکس بگیرید، یک منطقه به رنگ سرخ می بینید که یعنی آن گیاهان، بیمارند و لذا می توانید با ماهواره بخش ها را کنترل کنید، زیرا زمین در زیر ماهواره به چرخش در می آید و شما می توانید همه چیزهای زمین و هر هواپیما در هوا و هر کشتی در دریا را به مردم نشان دهید. وقتی از کامپیوتر بپرسید که در این لحظه چند هواپیما در هواست، او به شما تعداد دقیق آنها را می گوید و شما با این صفحات با هر بخش از زمین در ارتباط خواهید بود. در آینده دولتی نخواهد بود. همه چیز به طور الکترونیکی عمل می کند. به طور برنامه ریزی شده برای کنترل حمل و نقل مواد غذایی، کنترل زمین، طوفانهای دریایی، سونامی ها و در مورد هر مشکلی به مردم هشدار می دهد. لذا همه بوسیله این،اطلاعاتی در مورد زمین به دست می آورند، تا اینکه زمانی یاد بگیریم که سونامی و وضیعت آب و هوا را کنترل کنیم که به باور من بشر روزی قادر به این کار می شود. بشر در نهایت می تواند طوفان های دریایی، آب و هوا و اکثر فجایع را کنترل کند.“
“ما در همه جای جهان نمونه هایی از پروژه ونوس را داریم. ما شما را تشویق می کنیم تا به سایت ما نگاه کنید. ما تیمی برای طراحی پروژه ونوس داریم و تاکنون بیش از ۱۶۰۰ نفر، ثبت نام کرده اند. ما می خواهیم برای طراحی شهر روی طرح های دقیق تری کار کنیم. پروژه “کورسان” را داریم که در یکی از کتاب های قدیمی ژاک در مورد آن صحبت شده و توضیح داده شده که آن یک کامپیوتر مرکزی و پایگاه اطلاعاتی است و به طور تکنیکی همه چیز را بر اساس اقتصاد بر پایه منابع، در سطح جهانی سازماندهی می کند.”
کارکنان و داوطلبان پروژه ونوس، هم اینک در تلاشند تا با گسترش ایده های ژاک فرسکو در سراسر جهان، به ایده های او برای ایجاد جامعه ای هماهنگ و زیست پایدار با مهندسی و فن آوری پیشرفته تحقق بخشند. امید که سیاره زیست پایدار و مطابق با نیازهای همگان، به زودی تحقق یابد.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد پروژه ونوس و مطالعه کتاب ها و دیدن فیلم های آقای فرسکو و پروژه ونوس، لطفاً از لینک های زیر دیدن نمائید و نسخه رایگان کتاب “طراحی آینده” از آقای ژاک فرسکو، به زبان های مختلف در همین سایت در دسترس است:
http://www.thevenusproject.com/ (with Paradise or Oblivion Documentary, Official DVD Label – Disc B with persian subtitles)
Free DVD Downloads:
A Conversation with Jacque Fresco (watch or download)
Welcome to the Future (watch or download)
Free eBooks:
Looking Forward [Original English] by Jacque Fresco and Kenneth S.Keyes, Jr.
Designing the Future [Original English] by Jacque Fresco
Downloads:
Viral Images – Click to View Full Size Image
Powerpoint / Keynotes Lectures & Presentations
امید که همیشه بکوشیم تا با اقدامات شفیق و افکار پرمهر، جهان مان را تعالی بخشیم. در آینده سیاره ما می تواند فن آوری های شگفت انگیز داشته باشد، این فن آوری در مقایسه با شرایطی که در آن همه جمعیت سیاره به رژیم با محبت، پرمهر و شفیق گیاهخواری روی آورند، هیچ چیز نیست. آنگاه همه ابداعاتی را که قبلاً هرگز تصور نمی کردیم، بوجود خواهند آمد و همه مردم در صلح و عشق، زندگی خواهند کرد.
