در این مقاله ما مرحله به مرحله، بخش های اثر تغییر آب و هوای آینده را که فوریت اقدام جدی را اکنون واجب می گرداند، مرور کنیم. سپس، به دو مقالۀ دیگر دربارۀ اینکه چگونه کاهش موثر می تواند و باید رخ دهد نگاهی می اندازیم.
در کنفرانس تغییر آب و هوایی سازمان ملل که در بتازگی در “کنکون”، مکزیک پایان یافت، رهبران بر هدف حفظ افزایش متوسط دمای جهانی زیر 2 درجۀ سلسیوس متمرکز شدند تا از جدی ترین اثرات آب و هوایی اجتناب کنند. که شامل 0.7 درجه افزایش می باشد که تا الان از زمان قبل از صنعتی شدن به آن رسیده ایم. دیگران، اما، خواهان اهداف کاهش قوی تر گازهای گلخانه ای هستند تا گرمایش را زیر 1.5 درجه نگه دارند. محققان به ما می گویند که ما در مسیر رسیدن به افزایش 4 درجه در دما تا سال 2060 و 6 درجه تا سال 2100 هستیم.
این افزایش دماها به چه معنایی هستند؟ چطور آنها باعث ایجاد تغییراتی می شوند که ما در اطرافمان می بینیم؟
نویسندۀ انگلیسی برندۀ جایزه “مارک لاینس” یک کارشناس در زمینۀ تغییرات آب و هوایی است که 3 کتاب در این موضوع نوشته است: “بالا آمدن آب ها: خبر از دنیای درحال گرم شدن”، “شمارندۀ کربن” و “شش درجه: آینده ما در یک سیارۀ داغ تر.” کتاب آقای لاینس، “شش درجه”، جایزۀ معتبر جامعۀ سلطنتی برای کتابهای علمی را برنده شد و کتاب “بالا آمدن آب ها” در فهرست 25 کتاب پرفروش زیست محیطی در تمام زمان ها قرار گرفت. “شش درجه” همچنین اساس مستند تلویزیونی جغرافیای ملی بود. در ادامه مقالۀ آقای “لاینس” را می خوانیم که برای روزنامۀ “گاردین”، یک روزنامۀ اصلی انگلیسی در 14 آوریل، 2009، نوشته شد و خلاصۀ جدیدی از کتاب “شش درجه: آیندۀ ما در سیاره ای داغ تر” می باشد. عنوان این مقاله “تغییر آب و هوا توضیح می دهد: اثر افزایش دما”.
افزایش کمتر از 2 درجه:
- پوشش یخی قطب شمال ناپدید می شود، خرس های قطبی را آواره می گرداند و تعادل انرژی زمین را بطور چشمگیری تغییر می دهد زیرا یخ منعکس کننده در مدت ماه های تابستان با سطح دریای تیره تر جایگزین می شود. اکنون انتظار می رود تا 2030 یا حتی زود تر چنین اتفاقی بیفتد.
- صخره های مرجانی گرمسیری از حادثۀ سفید شدن مکرر و شدید بخاطر آب های داغ تر اقیانوس رنج می برند، که بیشتر مرجان ها را می کشد و ضربۀ سختی را به تنوع زیستی دریایی وارد می کند.
- خشکسالی در میان نواحی زیر استوا بهمراه امواج گرمایی و آتش سوزی جنگلی شدید گسترش می یابد.
- بدترین ضربه به دریای مدیترانه، جنوب غربی ایالات متحده، آفریقای جنوبی و استرالیا وارد می شود.
2 تا 3 درجه افزایش دما:
- امواج گرمایی تابستان از قبیل امواج گرمایی اروپا در 2003 که 30 هزار نفر را کشت، به حوادث سالانه تبدیل می شود.
- حرارت بسیار بالا سبب رسیدن دما تا نزدیک 40 درجه سلسیوس در جنوب انگلستان می شود.
- جنگل بارانی آمازون از نقطۀ بحرانی عبور می کند که در این مرحله، حرارت شدید و باران های کمتر سبب می شود تا جنگل زیست ناپذیر گردد – که بیشتر آن بخاطر آتشسوزی جنگل است و جای آنرا بیابان و زمین بی درخت می گیرد.
- دی اکسید کربن قابل حل در آب، اقیانوس ها را بطور فزاینده اسیدی می کند، صخره های مرجانی باقی مانده را نابود می کند و گونه های بسیاری از پلانکتون ها را که اساس زنجیرۀ غذایی دریایی هستند، نابود می کند.
- چند متر افزیش سطح دریا اکنون اجتناب ناپذیر است همانطور که ورقۀ یخی گرینلند در حال ناپدید شدن است.
3 تا 4 درجه افزایش دما:
- ذوب یخچال و برف در رشته کوه های دنیا، آب شیرین را به پایان می رساند و آنرا به شهرهای پایین دست و زمین کشاورزی جاری می سازد.
- بیشتر کشورهای آسیب پذیر، کالیفرنیا، پرو، پاکستان و چین هستند.
- تولید غذای جهانی مورد تهدید قرار دارد زیرا تولید مواد غذایی در اروپا، آسیا و ایالات متحده از خشکسالی رنج می برد و امواج گرمایی از میزان تحمل محصولات فراتر رفته اند.
- جریان آب گرم گلف استریم بطور عمده ای روبه کاهش است.
- خنک شدن در اروپا بطور غیر محتمل بخاطر گرمایش جهانی است، اما تغییرات اقیانوسی الگوهای آب و هوایی را تغییر داده و سبب افزایش بالاتر از میانگین سطح دریا در شرق آمریکا و انگلستان می شود.
4 تا 5 درجه افزایش دما:
- یک نقطۀ بحرانی دیگر شاهد آزاد شدن مقادیر انبوه متان، یک گاز گلخانه ای قوی – بخاطر ذوب لایۀ منجمد دائمی سیبری است که گرمایش جهانی را شدید تر می کند.
- بیشتر محل سکونت انسان در جنوب اروپا، شمال آفریقا، خاورمیانه و دیگر نواحی زیر استوا بخاطر گرمای بیش از اندازه و خشکسالی، زیست ناپذیر می گردند.
- تمرکز تمدن بسوی قطب ها می رود؛ جایی که درجه حرارت برای محصولات بقدر کافی خنک باقی می ماند و بارش باران- ولو با سیل های شدید مقاومت می کند.
- تمام یخ دریا از دو قطب از بین می رود؛
- یخچال های کوهستان ها از رشته کوه آند، آلپ و راکی از بین می رود.
5 تا 6 درجه افزایش دما:
- درجه حرارت میانگین جهانی، اکنون داغ تر از 50 میلیون سال قبل است.
- منطقۀ قطب شمال شاهد افزایش درجه حرارت بسیار بالاتر از میانگین و رسیدن به 20 درجه سانتی گراد است – یعنی اینکه کل قطب شمال اکنون تمام طول سال عاری از یخ است.
- اکثر نقاط، مناطق زیر استوا و حتی پایین تر از عرض جغرافیایی میانی برای سکونت خیلی داغ است.
- افزایش سطح دریا اکنون بقدر کافی سریع است بطوریکه شهرهای ساحلی در سراسر دنیا بطور گسترده تخلیه می گردند.
افزایش 6 درجه و بالاتر:
- خطر “گرمایش غیر قابل کنترل” امکان دارد با آزاد شدن هیدرات متان اقیانوسی شدیدتر گردد.
- آیا سطح زمین مانند ونوس،کاملا غیر قابل سکونت می شود؟
- بیشتر حیات دریایی می میرد.
- پناهندگان انسانی اکنون به نواحی کوهستانی و مناطق قطبی کاملا محدود می شوند.
- جمعیت انسان بشدت کاهش می یابد.
- شاید 90 درصد از گونه ها منقرض گردند، نظیر بدترین انقراض جمعی در تاریخ 4.5 میلیارد سالۀ زمین.
با هر یک درجه افزایش دما، اثرات در دامنه و وسعت انهدام باهم ترکیب می گردند. تغییرات می توانند بطور ناگهانی رخ دهند.
چطور ما می توانیم در داخل محدوده های ایمن از گرمایش سیاره ای باقی بمانیم؟
اقتصاد دانان بوم شناسی در دانشگاه “دالهوس” در کانادا، یکی از کل نگرانه ترین تحلیل ها را انجام داده اند تا اثرات انتخاب های غذایی بر محیط زیست را معین کنند و به یک عامل مهم در به حداقل رساندن افزایش دما اشاره می کنند. ادامۀ این مقاله، منتخبی از گزارش رویتر دربارۀ بررسی جدید از “جرارد وین”، روزنامه نگار اهل لندن است که به هماهنگ کردن پوشش جهانی رویتر از تجارت زیست پایدار و بازارهای زیست محیطی کمک کرده است. مقالۀ آقای “وین”، که در 4 اکتبر سال 2010 منتشر شده است، چنین عنوانی دارد، “رژیم گوشتی خطر زیست محیطی را ایجاد می کند“:
بر طبق مقالۀ منتشر شده اگر دنیا بخواهد تا در محدوده های ایمن گازهای گلخانه ای گرم کنندۀ سیاره، آلودگی نیترات و تخریب زیستگاه باقی بماند، باید مردم گوشت را از رژیم غذاییشان حذف کنند.
متخصصان موافق هستند که خوردن محصولات گیاهی برای محیط زیست می تواند بهتر باشد، زیرا خوردن گوشت شامل مصرف حیواناتی است که خود آنها نیز با گیاهان پرورش می یابند، که یک روند غیر کارآمد است. اما تعدادی مباحثه دربارۀ اینکه چقدر مردم باید از گوشت اجتناب کنند و به سبزیجات و غلات روی آورند تا از خسارت به محیط زیست جلوگیری کنند، وجود دارد که تا حدی بخاطر عدم توافق گسترده دربارۀ اینکه آن اثرات چه چیزهایی هستند، می باشد.
مقالۀ ذکر شده از تخمین های سر سختانه برای بحث استفاده کرد، که روند کنونی پرورش دام به تنهایی – بدون در نظر گرفتن سایر فعالیت های انسان – دنیا را به سطح خطرناک تغییر آب و هوا و تخریب زیستگاه تا اواسط قرن نزدیک می گرداند.
نویسندگان از دانشگاه “دالهوس” کانادا در مقاله شان با عنوان “پیش بینی هزینه های جهانی بالقوۀ زیست محیطی تولید دام از سال 2000 تا 2050” گفتند: “ما پیشنهاد می کنیم که کنترل رشد این بخش باید در اولویت قرار گیرد“. این مقاله “یک انفصال عمیق را بین مقیاس پیش بینی شده اثرات بالقوه زیست محیطی مرتبط با سطوح پیش بینی شدۀ تولید دام و حتی خوش بینانه ترین راهبردهای کاهش را توصیف کرده است.” راه حل های این مشکل طبق مقالۀ منتشر شده در اقدامات آکادمی ملی علوم شامل بکار گیری بهترین عمل از قبیل جایگزین کردن کود با کود های نیتروژن دار و افزایش حاصلخیزی کشاورزی می باشد. اما بهبود کارآیی کافی نخواهد بود. سرانۀ مصرف گوشت باید قطع گردد.
همچنین این مقاله گفته: “در تمام طبقات کاهش در مصرف سرانه محصولات دامی باید یک اولویت سیاسی باشد.”
بررسی کانادایی جدید به وضوح اظهار داشت که مصرف محصول حیوانی باید بعنوان یک اولویت سیاسی بطور عمده کاهش یابد.
اما اگر ما باید از خطرات تغییر آب و هوا اجتناب کنیم، تا چه میزان باید مصرف گوشت را حذف کنیم؟
ویراستار ارشد مجلۀ “فوربس”، “متئو هرپر”، این مساله را از طریق مصاحبه ای با متخصص زیست شیمی دکتر “پاتریک او برون” از دانشگاه استنفورد آمریکا بررسی کرده است. این مقاله، که در بخش “رهبران اندیشه” مجلۀ تجارت جهانی آمده بود، چنین تیتر جذابی داشت: : “آن برگر را دور بینداز: “پاتریک برون”، متخصص فن آوری زیستی، گرمایش جهانی را در برابر دامپروری قرار می دهد.” ادامه منتخبی از این مقاله است:
« در طول 18 ماه آینده “برون”، 55 ساله، بعد از کار علمی عادی اش (یافتن اینکه چگونه تعداد کوچکی از ژن ها به تعداد بزرگ تری از پروتئین ها تبدیل می شود) استراحتی خواهد کرد تا شیوۀ دامداری دنیا و تغذیه را تغییر دهد… “برون”، که بیش از 30 سال یک گیاهخوار بوده است، و 5 سال است که وگان می باشد، ذکر می کند که درحالیکه دام مسئول تنها 9 درصد از انتشارات دی اکسید کربن است، مسئول 37 درصد از متان تولید شده توسط انسان (بیشتر آن از سیستم هضم دام ها تولید می گردد) و مسئول 65 درصد از نیتروژن اکسید تولید شده بدست انسان، بر طبق سازمان خوار بار و کشاورزی سازمان ملل است. هر دو این گاز ها در به دام انداختن گرما از دی اکسید کربن قوی ترند، یعنی اینکه گاو ها، جوجه ها و هم خانواده هایشان اثر گلخانه ای بزرگ تری از تمام خودروها، کامیوها و هواپیماها در دنیا دارند.
“برون” شواهد عملی را برای مناظره دارد – او عضو آکادمی ملی علوم و مامور تحقیق موسسۀ پزشکی “هاوارد یوس” است و به این درک رسیده است که بحث برای تغییر باید اقتصادی نیز باشد، نه فقط اخلاقی. او می گوید: پرورش محصولات برای تغذیۀ حیوانات به زمین، انرژی و کود شیمیایی بسیار بیشتری از پرورش آنها برای مردم نیاز دارد… “برون” می گوید: “قطعا هیچ احتمالی وجود ندارد که 50 سال آینده این سیستم مانند امروز عمل کند.” “یک رویکرد این است که فقط منتظر بمانیم و یا با آن برخورد کنیم یا با مشکل روبرو خواهیم شد. من می خواهم بعنوان یک مشکل قابل حل به آن بنگرم.” راه حل: “حذف دامداری از سیاره“. »
در 29 ژوئیۀ سال 2010، “روزنامۀ گاردین” مشاهدات روزنامه نگار آمریکایی “جوزف مایتون” را که در “کایرو”، مصر است، منتشر کرد که “گیاهخواری، خلاف فرهنگ عرب نیست.” آقای “مایتون” توضیح دادند که دست کشیدن از گوشت در خاورمیانه می تواند چالش های اقتصادی و زیست محیطی از قبیل تغییر آب و هوا که سبب نا امنی غذایی می شود را بر طرف نماید. در اینجا، مصر نمایندۀ بسیاری از کشورهای دیگر در یک شرایط مشابه است.
“در مصر، برای مثال، صدها هزار گاو برای کشتار به کشور وارد می کنند؛ عدس، گندم و سایر مواد بومی رژیم غذایی مصر نیز وارد می شود. تمام اینها هزینه در بر دارد. اگر مصر بخواهد گیاهخواری را در سیاست اقتصادیش ترویج کند و بی آمیزد، میلیون ها مصری که دربارۀ افزایش هزینه های گوشت شکایت می کنند و در تقلا هستند را می تواند سیر کرد. حدود 16 کیلوگرم از محصولات، صرف غذایی می شود تا یک کیلو گوشت برای مصرف تولید کند. این پول و غذای بسیار زیادی است که می تواند جمعیت گرسنه را سیر گرداند.
به گفتۀ “حسام جمال”، یک محقق در وزارت کشاورزی مصر، “مقدار دقیق پولی که می توان با کاهش تولید گوشت پس انداز کرد نا معلوم است، اما من تخمین می زنم که میلیاردها دلار باشد.” او با کاهش نیاز برای گوشت، چنین استدلال می کند، “ما می توانیم، بطور همزمان از طریق بکار بردن کشتزارها برای محصولاتی که در حال حاضر وارد می کنیم، از قبیل عدس ها و لوبیاها، سلامت مردم را بهبود بخشیم، افراد بیشتری را سیر گردانیم و صرفه جویی های محلیمان را افزایش دهیم.
برای خواندن کامل مقالات ارائه شده، لطفا از وب سایت های زیر دیدن فرمایید:
http://www.marklynas.org/2009/5/5/climate-change-explained-the-impact-of-temperature-rises
http://www.reuters.com/article/idUSTRE6935Q520101004
www.guardian.co.uk (keyword: vegetarianism arab culture)
ارسال به 
