بر اساس آخرین گزارش منتشر شده سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد، بخش پرورش دام نسبت به سیستم حمل و نقل، گاز گلخانه ای بیشتری تولید می کند که مقدار آن برابر با 80% درصد کل گازهای گلخانه ای تولید شده است.
هنینگ استنفلد، رئیس بخش اطلاعات و امنیت ” فائو ” یا سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد و نویسنده گزارش می گوید: پرورش دام یکی از مهم ترین عوامل جدی ترین مسائل زیست محیطی امروزه است. اقداماتی فوری برای اصلاح وضعیت، مورد نیاز است.
با افزایش رفاه، مردم هر ساله گوشت و محصولات لبنی بیشتری مصرف می کنند. پیش بینی می شود محصولات گوشت جهانی از 229 میلیون تن در 2001/1999 به 465 میلیون تن در 2050و مقدار شیر نیز از 580 به 1043 میلیون تن برسد.
سایه ای طولانی مدت
بخش پرورش دام در جهان از هر بخش دیگر وابسته به کشاورزی ، رشد سریع تری داشته است. این کار وسیله امرار معاش 1.3 بیلیون نفر از مردم است که %40 از آن را صرف کمک به تولید محصولات کشاورزی می کند. برای بسیاری از کشاورزان در کشورهای در حال توسعه، پرورش دام منبعی از انرژی تجدید پذیر برای حمل و نقل و منبعی ضروری تهیه کودهای طبیعی برای محصولات آنهاست.
اما چنین رشد سریعی ارزش محیط زیست را بسیار پایین می آورد. بر اساس گزارش فائو، به نام ” سایه طولانی پرورش دام– مسائل زیست محیطی و انتخاب ها ” هشدار می دهد که هزینه ای که محیط زیست برای محصولات حیوانی می پردازد، باید به نصف این مقدار کاهش یابد تا از سطح خسارت رو به وخامتی که در ادامه وضع جاری به وقوع خواهد پیوست، جلوگیری کند.”
وقتی مسائلی همچون مقدار آلاینده های ناشی از مصرف زمین و تغییر این مصرف هم اضافه می شود، بخش پرورش دام 9 درصد از co2 حاصل از اقدامات بشری را به خود اختصاص می دهد، که این مقدار از مضر ترین گازهای گلخانه ای نیز بسیار بیشتر است. پرورش دام 65 درصد از اکسید نیتروس وابسته به فعالیت های انسان را که 296 برابر توان دی اکسید کربن گرمایش جهانی است، تولید می کند که بیشتر آن از کود بوجود می آید.
و همچنین برآورد می شود که به ترتیب 37 درصد از متان تولید شده از اقداماتی است که انسان در آنها دخیل است، (متان 23 برابر گرم تر از co2 می باشد) و قسمت زیادی از این گاز از سیستم گوارشی چهارپایان تولید می شود، و 64 درصد آن از آمونیوم است که عمده آن از بارانهای اسیدی می باشد.
گزارش ها نشان می دهد که هم اکنون پرورش دام، 30 درصد از مساحت کل زمین را به خود اختصاص می دهد که بیشتر این زمین ها چراگاه های دائمی هستند، و همچنین 33 درصد از زمین های قابل کشت برای تولید غذا برای دامها به کار می روند. برای ایجاد چراگاه های جدید، جنگلها را از بین می برند و اکثر چراگاه ها بخصوص در آمریکای لاتین از نابودی جنگلها بدست آمده اند. در این کشورها به عنوان مثال در حدود %70 از جنگل های پیشین در آمازون به چراگاه تبدیل شده اند.
زمین و آب
از طرفی گله ها باعث فرسایش خاک می شوند که در حدود % 20 از چراگاه ها به علت چریدن بیش از حد در آنها، تراکم و فرسایش، ارزش خود را از دست داده اند. این آمار در سرزمین های خشک که سیاست های نامناسب و مدیریت ناشایست پرورش دام، به افزایش بیابان سازی کمک می کند، بالاتر هم است.
تجارت دام جزء زیان بار ترین بخش ها در کمبود رو به افزایش منابع آب زمین بوده و در آلودگی آب و نابودی و عدم رسیدن اکسیژن به صخره های مرجانی نیز نقش دارد. مهم ترین عامل آلودگی، ضایعات حیوانی، آنتی بیوتیک و هورمون ها، مواد شیمیایی دباغ خانه ها، کودها و سموم دفع آفاتی است که برای پاشیدن بر روی محصولات غذایی به کار می رود. جریدن بیش از حد در زمین ها برای چرخه آب مشکل زا شده و تکمیل دوباره ، بالا و پایین منابع آب زمینی را کاهش داده است. مقدار زیادی از آبها برای تولید غذای حیوانات از زمین کشیده می شود.
تخمین زده می شود که پرورش دام منبع عمده داخلی آلودگی نیتروژن و فسفر در دریای جنوب چین باشد که موجب کاهش گوناگونی زیستی در اکوسیستم دریایی شده است.
هم اکنون حیوانات دارای گوشت و محصولات لبنی، 20 درصد از زیست توده های حیوانات زمین زی را تشکیل می دهند. وجود دامها در مناطق غربی سرزمین و نیاز آنها به محصولات غذایی نیز به کاهش تنوع زیستی کمک می کند؛ 24∕ 15خدمات اکو سیستمی مهم رو به پایان است که دامها عامل آن شناخته شده اند.
راه حل ها
گزارش حاصل از مؤسسه چند بخشی ” پیشگامان دام، محیط زیست و توسعه “، به طور روشن پیشنهاد می کنند که این هزینه های زیست محیطی را در نظر بگیریم و از این رو راه حلهایی را نیز پیشنهاد می کنند:
– فرسایش زمین ها
افزایش کنترل و برداشتن موانع به منظور تغییر چراگاه های معمولی.
استفاده از متدهای نگهداری از خاک و چراگاه های جنگلی همراه با کنترل جلوگیری از ورود دامها به مناطق حساس؛
ایجاد جریمه برای خدمات محیط زیستی در کشورهایی که دام پرورش می دهند برای کمک به کاهش و برعکس کردن روند فرسایش زمین.
– اتمسفر و آب و هوا
افزایش بازده محصولات حیوانی و کشاورزی فراورده های غذایی.
بهبود رژیم غذایی حیوانات به منظور کاهش تخمیر روده ای و آلاینده های متان ناشی از آن.
تنظیم طرح های گاز زیستی که از تخمیر فضولات حاوی مواد آلی بدست می آید، برای بازیافت کود.
– آب
بهبود سیستم آبیاری.
ایجاد هزینه ای زیاد برای آب و مالیاتی برای جلوگیری از گله های دامی در مقیاس زیاد که در نزدیکی شهرها هستند.
این راه حل ها و سؤالات بالا، موضوع بحث میان سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد و بخش های مرتبط با آن، در جلسه ای در بانکوک در این هفته بود که در جلسه مشاوره جهانی، به بررسی راههای پیش روی امور مربوط به تولیدات دامی می پرداخت. این بحث ها همچنین از خطرات زیاد سلامتی عمومی وابسته به رشد سریع دامها و در نتیجه آن افزایش بیماری هایی که به انسان سرایت می کند نیز گفتگوهایی شد. بعلاوه رشد سریع دام ها مالکان دارای زمین های کوچک را نیز از کسب و کار می اندازد.
ترجمه از:
http://www.fao.org/newsroom/en/news/2006/1000448/index.html
